Ο σύγχρονος ελληνικός λαϊκός πολιτισμός ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Θα μπορούσε κανείς να ονομάση τη Λαογραφία ρομαντική επιστήμη: Το γεγονός, ότι γεννήθηκε στα μέσα του αιώνα του Ρομαντισμού -του περασμένου αιώνα- τη σημάδεψε με μια διαρκή ανησυχία, με ένα συνεχή προβληματισμό για το ζωτικό θέμα της ίδιας της ύπαρξής της, του προορισμού της. Μπορεί να είναι αυτό πρόβλημα των πνευματικών επιστημών γενικά -μια ρευστότητα στη διαγραφή των ορίων, μέσα στα οποία κινείται η καθεμιά· η ρευστότητα όμως αυτή αποκορυφώνεται στη Λαογραφία, η οποία ύστερα από ατελείωτες συζητήσεις, επί δεκαετίες πριν από τον πόλεμο, σχετικά με την κεντρική έννοιά της, την έννοια του λαού, ξαναβρέθηκε σε ανάλογη "κρίση" περιεχομένου μεταπολεμικά.
Ξεχωρίζουν σήμερα τέσσερεις βασικές κατευθύνσεις -ας τις πούμε "σχολές"- στην περιοχή της λαογραφικής έρευνας: η παραδοσιακή, η γερμανική, η αμερικανική, η δομική. [...]
Το βιβλίο αυτό (το αποτέλεσαν εφτά μαθήματα που έδωσα τον περσινό χειμώνα στο πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο "ΩΡΑ", μεταπλασμένα εδώ), είναι μια προσπάθεια να δοθή κυριολεκτική σημασία στον προσδιορισμό "σύγχρονος" του λαϊκού πολιτισμού.
Όσοι συμφωνούν, δε θα παραξενευτούν από την πλατιά χρήση υλικού εφημερίδων. Οι δημοσιογράφοι αποτυπώνουν στις ειδήσεις, τις καμπάνιες και τα άρθρα τους τον παλμό της σύγχρονης ζωής· είναι πολύτιμος συνεργάτης του λαογράφου. Και θεώρησα ευτυχισμένη συγκυρία το ότι, ακριβώς πέρυσι, μια αθηναϊκή εφημερίδα έστειλε ομάδα συντακτών της στο ύπαιθρο και την επαρχία, για να δουν και να περιγράψουν τα προβλήματά τους· φυσικά έσπευσα να επωφεληθώ από τη σπουδαία για μένα ευκαιρία. Μ.Γ.Μ.