Συγγενής

[...] «Σε ποιον έμοιασα τελικά;» ρωτάω τον πατέρα μου. «Στη μαμά σίγουρα όχι, αλλά ούτε και σ’ εσένα νομίζω».
«Οχ πια όλες αυτές οι ιστορίες με τις ομοιότητες…»
«Καθώς μεγαλώνει κανείς αποκτούν σημασία. Οι άνθρωποι θέλουν
να βρουν ποιοι είναι, γι’ αυτό. Την ταυτότητά τους».
«Γιατί όλοι έχουν υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο, γι’ αυτό.
Αν δούλευαν δεν θα είχαν καιρό γι’ αυτές τις ανοησίες».
«Όλοι δουλεύουμε, μπαμπά. Απλώς υπάρχουν στιγμές που έχουμε
ανάγκη να πιαστούμε από κάτι σίγουρο. Και τίποτα δεν είναι πιο σίγουρο
από τη φύση. Τη φύση μας».
Τα μάτια του με κοιτάνε κάτω από τα παχιά άσπρα του φρύδια.«Κάνεις τεράστιο λάθος. Τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από τη φύση μας. Καλύτερα να πιαστείς από κάπου αλλού. Γιατί δεν γίνεσαι θρήσκα;»


Μια άγνωστη κόρη εμφανίζεται από το παρελθόν και σχίζει έναν γάμο στα δύο. Μια μητέρα προσπαθεί να φέρει στη ζωή το κατεψυγμένο έμβρυο του νεκρού παιδιού της.
Δυο έρωτες γεννιούνται από το ανεπίτρεπτο και καταλήγουν στο κοινότοπο. Φίλοι έντιμοι κι ανέντιμοι προδίδουν και στηρίζουν. Συγγένειες των κυττάρων, των συμβάσεων και των επιλογών, της φύσης και της τεχνολογίας, του φυσικού και του αφύσικου, με την αγάπη πάντα στον πιο παράλογο και σημαίνοντα ρόλο.


***
Η πρώτη μυθιστορηματική απόπειρα της Μέρμηγκα είναι ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα από τα καλύτερα της ελληνικής πεζο-γραφίας που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, συναρπαστικό στην εξέλιξή του, πυκνογραμμένο και με εντυπωσιακή οικονο-μία λόγου, με πολλή και ευδιάκριτη έρευνα που απόδειξη ότι δεν χρειάζεσαι εκατοντάδες σελίδων για να αφηγηθείς μια ωραία (και το κυριότερο ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα) ιστορία.
ΑΓΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ, LIBROFILO

Το βιβλίο της Μέρμηγκα ήταν πραγματική αποκάλυψη, ένα από τα καλύτερα βιβλία μέσα στο 2013. Απλό, εύστοχο, δηλώνει την καθημερινότητα και δοκιμάζει σενάρια που δεν είναι πλέον επιστημονική φαντασία. Η βιο-ηθική μας κουλτούρα δεν είναι ακόμα πολύ ισχυρή και κάθε προβληματισμός σ΄ αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να αποβεί προέκταση αυτογνωσίας.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΦΩΤΙΟΣ, VIVLIOCAFE

Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που διερευνά με ενάργεια τους οικογενειακούς δεσμούς- αίματος και μη- έγραψε η Καρολίνα Μέρμηγκα. Το βιβλίο, με τον εξαιρετικά εύστοχο τίτλο, «Συγγενής», πραγματεύεται θέματα που ήδη μας απασχολούν, όπως το θεσμό της οικογένειας, την μονογαμία, την υιοθεσία, αλλά και άλλα που θα μας απασχολήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον, όπως η τεχνητή γονιμοποίηση και τα κατεψυγμένα έμβρυα. Όλο αυτό γίνεται με μεγάλη αφηγηματική μαεστρία, τόσο που εν πολλοίς, ο αφηγηματικός τρόπος της συγγραφέως μου θύμισε αγγλοσαξονική κι όχι ελληνική λογοτεχνία, σαν να διάβαζα ΜακΓιούαν.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΛΑΚΑΤΕ, ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ