Πραγματισμός και ρομαντισμός στον πολιτικό λόγο του Ανδρέα Λασκαράτου

Βάζοντας τη συνείδησή του πάνω από την υπόληψή του, ο Ανδρέας Λασκαράτος καθιέρωσε με τον πιο σαφή και αμετάκλητο τρόπο την ιεραρχία των αξιών του.
Καμιά υποχώρηση δεν έκανε σε κανέναν, μεγάλη ή μικρή, και τίποτε δεν θυσίαζε για να αναγνωρισθεί σαν «Κάποιος».
Σε «εταιρείες αμοιβαίου θαυμασμού» δεν εγράφτηκε ποτέ κι έτσι τις πίστεις του τις υπερασπιζότανε με πάθος. Το έκανε με μια γλώσσα ιδιαίτερη, δική του, που μπορεί να μην ακουγότανε ελληνικά σωστή, ήτανε όμως απροσποίητη, συνακόλουθη της άμεσης αντίδρασής του για όσα γύρω του συμβαίνανε.
Τα γεγονότα τα αξιολογούσε καθαυτά και προσπαθούσε, όσο αυτό ήταν εφικτό, να μην ανακατεύει τις κρίσεις με τις πράξεις.
Απέρριπτε τους πολιτικούς ελιγμούς -που κάποτε ήταν και αναγκαίοι- γιατί η ευθύτητά του αποστρεφότανε ο,τιδήποτε πλάγιο.
Κατάγγελνε την αμάθεια και την μισαλλοδοξία και δεν ελύγιζε μπροστά στις ατιμίες και τις καταδιώξεις με τις οποίες διάφοροι, άγνωστοί μας σήμερα, προσπαθούσε να τον βλάψουνε.
Έφυγε προσβλέποντας στο μέλλον.

Α.-Ι. Δ. Μ.