Εμείς Αυτό και οι Αλλοι

«Εμείς, λοιπόν. Ποιοί εμείς, τέλος πάντων; Εμείς, εμείς... Που τη βγάζουμε στην καφετέρια 12 με 12. Που πλήττουε αφάνταστα. Που είμαστε έξω από το χώρο και το χορό της πολιτικής. Που κρατάμε στα χέρια μας το μέλλον της Ελλάδας, ιδίως όταν στεκόμαστε στα δημόσια ουρητήρια σοβαροί, ή ξύνουμε το αιδοίο μας.
Εμείς που, τριπαρισμένοι από τις φαντασιώσεις μας, συζητάμε με καθρέφτες. Τελικά, η παραμόρφωση είναι τόση, που χάνουμε το είδωλο της κοινωνίας από μπροστά μας. Βρισκόμαστε να συζητάμε για εκλογές και άλλα σχετικά μέσα στο πλαίσιο του έρποντος φασισμού μας. Συνεχίζουμε κακοντυμένοι, με τη γνωστή μας αντισεξουαλική ηθική από στερήσεις και απαγορεύσεις.
Εμείς, επομένως: Που δεν έχουμ επάγγελμα, γιατί η διάθεσή μας για ελευθερία δεν μπορεί να αντέξει την κανονικότητα της πατρίδας. Που δεν έχουμε ωράριο, γιατί νομίζουμε πως η θρησκεία αλυσοδένει την φαντασία.



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος
Εισαγωγή
Εμείς κι αυτή (η οικογένεια)
Εμείς κι αυτή (η ατομικότητα)
Αυτή κι αυτός (ασεξουαλικοί και αμόρφωτοι)
Εμείς κι εμείς (η κοινότητα)
Εμείς, εμείς, εμείς (οι μόνοι συνεπείς)
Εμείς κι αυτοί (το κράτος)
Εμείς κι αυτή (εργασία, ελευθερία και ανασφάλεια)
Εμείς κι αυτή (ψυχαγωγία και ενημέρωση)
Ήρθαν στην πόλη οι εχθροί (γιατί γυρίζει η αλεπού στην πλατεία;)

Βιβλιογραφία