Σονέτα

«Αγάπα, ή κάλλιο κάψου από του πόθου τη φωτιά»: με το ίδιο πάθος που ζωγράφισε την Καπέλα Σιστίνα και την ευαισθησία που μας χάρισε την Πιετά ο μέγιστος καλλιτέχνης της Αναγέννησης κάνει τη ζωή του φλογερά σονέτα.

«Ιδανική βιογραφία της ψυχής του» όπως την χαρακτήρισαν μελετητές της η ποίηση του Μιχαήλ Αγγέλου θα μπορούσε να παρομοιαστεί με αυτοπροσωπογραφία φτιαγμένη με λέξεις, η οποία μας αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητάς του, τα ενδιαφέροντά του, τον φιλοσοφικό στοχασμό του, τις μεταφυσικές και καλλιτεχνικές του αλήθειες, την αισθητική του, αυτά που αγαπούσε, που αντιμαχόταν, που ονειρευόταν, τις εσωτερικές του συγκρούσεις, την ευαισθησία του, τα πάθη του.

Ένας όμορφος νεαρός και μια έξυπνη και καλλιεργημένη γυναίκα: ο Μιχαήλ Άγγελος εμπνέεται από τους έρωτες και τα βιώματα του και εκφράζει, όπως επισημαίνει η μεταφράστρια του Αιμιλία Εμμανουήλ, «το κατακλυσμιαίο πάθος του για το ωραίο, χωρίς προκαταλήψεις».

Η παγανιστική ομορφιά συμπλέκεται με τον χριστιανικό μυστικισμό, η σωματική ρώμη με το ψυχικό κάλλος, ο υλισμός με τον ιδεαλισμό και, μυημένος από τα χρόνια της νεότητάς του στον Νεοπλατωνισμό, ο καλλιτέχνης-πρότυπο του αναγεννησιακού καλλιτέχνη ενσταλάζει στον ποιητικό κόσμο του τις ιδέες για το απόλυτα ωραίο και το απόλυτα αληθινό.

Τα 101 σονέτα συνοδεύει κατατοπιστικότατη εισαγωγή με πλήθος πληροφορίες για την Αναγέννηση και τη ζωή και την προσωπικότητα του Μιχαήλ Άγγελου.



'πονη καρδιά, άγουρη και σκληρή
με γλύκα καλυμμένη που πιο βαθιά πικρίζει
η πίστη σου ευάλωτη σαν τον καιρό γυρίζει
πιότερο απ' της άνοι8ξης τον πρωτανθό δεν ζει.
Τρέχει ο χρόνος και τις ώρες μας χαρίζει
που τη ζωή μας δηλητήριο γεμίζουν
δρεπάνι αυτός, στάχυα εμείς που τα θερίζουν,
.

Η πίστη είναι εφήμερη, η ομορφιά δεν θα κρατήσει
το να και το άλλο γρήγορα ο χρόνος θ' αφανίσει
όμοια κι η πίκρα μου απ' το κρίμα σου θα σβήσει