Μολόχ

Από την εισαγωγή στο βιβλίο:
«Κάθε φορά που καθόμουν να γράψω μια σελίδα για τον Ποπ, διόρθωνα τη φούστα μου, στόλιζα τα μαλλιά μου, και πουδράριζα τη μύτη μου».
(Ο Χένρυ Μίλλερ, για το ρόλο του ως κατά παραγγελίαν συγγραφέα του Μολόχ με βιτρίνα τη γυναίκα του Τζουν)
«Υπάρχει κάτι το εφηβικό στην επιθυμία του Μίλλερ να σοκάρει, με κάθε τέχνασμα κι ελιγμό, με οποιοδήποτε μέσο διαθέτει και με κάθε τίμημα. Πράγματι, η κραυγαλέα επίδειξη των ποικίλων προκαταλήψεών του αποτελεί μέρος μόνον μιας ευρύτερης στρατηγικής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται ένας ρεαλισμός που αγγίζει τα όρια της ασχήμιας και της ωμότητας, ένα ύφος που τελικά θα εκφραστεί από τον ώριμο Μίλλερ μέσα από πληθώρα πρόστυχων λέξεων και μια σεξουαλική σαφήνεια που σοκάρει.
... Η επιλογή του τίτλου. Μολόχ ή ο κόσμος των εθνικών, αντανακλά την ευρύτερη και πλέον συστηματική απόρριψη κάθε ορθοδοξίας από τον Μίλλερ. Και, αντίστοιχα, αποκαλύπτει τις δικές του μάλλον ιδιόμορφες ορθοδοξίες, δραματοποιώντας ταυτόχρονα τη βαθύτατη αποξένωσή του.
... Αυτό όμως που πράγματι ανακαλύπτει με το Μολόχ ο Μίλλερ είναι το λογοτεχνικό του είδος, που γίνεται καλύτερα αντιληπτό ως αυτοβιογραφική μυθοπλασία. Χρησιμοποιεί τους φίλους του και τον εαυτό του σαν κυριότερους χαρακτήρες κι η ιστορία που αφηγείται είναι η δική του ή, τουλάχιστον, αυτή που θυμάται η ψυχή του ως δική του.»
Mary V. Dearborn