Η Νευρολογία και η Ψυχιατρική στη Zωγραφική

Αν η ζωγραφική μπορεί να θεωρηθεί η αντανάκλαση του πολιτισμού και της περιόδου στην οποία ανήκει, ομοίως η διάγνωση και η ταξινόμηση των νευρολογικών και ψυχιατρικών παθήσεων είναι πολιτισμική, αλλάζει από περίοδο σε περίοδο και αντικατοπτρίζει τις αλλαγές στις κοινωνικές πιέσεις και το ιδεολογικό ενδιαφέρον.
Οι πρώτες εικονογραφικές παραστάσεις προέρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Αγγειοπλάστες απεικονίζουν τη θεά της τρέλας, τη μανία, τις μαινάδες, τον Ηρακλή αλλά και τον θεό Διόνυσο μαινόμενο. Νωπογραφία από την Πομπηία αποτυπώνει τον διαμελισμό του Πενθέα από τις μαινάδες. Από το Ερκολάνο και τη Δήλο ο βασιλιάς της Θράκης Λυκούργος με θεϊκή παρέμβαση χάνει τα λογικά του και σκοτώνει την Αμβροσία. Τον 16ο-17ο αιώνα Ολλανδοί και Φλαμανδοί ζωγράφοι, ζωγραφίζουν την εκτομή της πέτρας της τρέλας από τους κουρείς-χειρουργούς, σατιρίζοντας τους τσαρλατάνους. Ζωγραφίζουν τους πρώτους ιατρούς χειρουργούς-ανατόμους, όταν η ιατρική αρχίζει να απαλλάσσεται από τις θεωρίες των χυμών.
Στην Αγγλία, το 1734, ο William Hogarth ζωγραφίζει τις συνθήκες διαβίωσης των ψυχικά ασθενών στο νοσοκομείο Bethlem. Σπουδαίοι ζωγράφοι, ο Goya στην Ισπανία, ο Signorini στην Ιταλία, ο Muller και ο Fleury στη Γαλλία και ο Vincent Van Gogh στην Αρλ ζωγραφίζουν τα νοσοκομεία, τους ασθενείς και τους ιατρούς.