Πέρα το σταυροδρόμι της ρωμιοσύνης (κουβερτούρα)

[...]Η ιστορική διαδρομή, η ανάπτυξη και εξάπλωση του προαστείου της Περαίας ή του Πέρα, του Σταυροδρομίου όπως έγινε ευρύτερα γνωστό, αντίκρυ της βυζαντινής Κωνσταντινουπόλεως, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο - όσο κι αν ακολουθεί τη μοίρα της Βασιλεύουσας - και εν πολλοίς άγνωστο της ελληνικής ιστορίας. Ωστόσο, η γνώση μιας τόσο ευαίσθητης αλλά και λαμπρής σελίδας είναι απαραίτητη για τη δημιουργία μιας πληρέστερης ελληνικής ιστορικής συνείδησης. Δεδομένου ότι οι απαρχές εποίκησης της περιοχής αυτής χάνονται στο μύθο και ότι ελάχιστα είναι γνωστή στον ευρύτερο ελληνικό κόσμο η επί μέρους τοπογραφία και γενικά η μεσαιωνική ιστορία της περατικής αυτής πολιτείας, η έρευνα και η αποκάλυψη άγνωστων στους πολλούς στοιχείων είναι μια κορυφαία προσφορά προς τους νεώτερους από έναν Περαιώτη που έζησε τον απόηχο του μεγαλείου της και τους κραδασμούς από την εξάρθρωσή της. Το Σταυροδρόμι, η συνοικία της Περαίας, ως κοιτίδα για τους τελευταίους κυρίως αιώνες της ελληνικής ομογένειας, με τις εκκλησίες της, τα εκπαιδευτήρια, τους συλλόγους, τα καταστήματά της κ.λπ., ανέδειξε μια κοσμοπολίτικη Ρωμιοσύνη πάνω ακριβώς στο σταυροδρόμι Ανατολής-Δύσης.

Από το "Λίγα λόγια για την έκδοση" του βιβλίου

[...] Στη μετά τον 16ο αιώνα όμως Πόλη, δύο περιοχές της φωτοδρόμησαν εξαίσια τη ζωή και την πορεία της Ρωμιοσύνης, το Φανάρι (1600 κ.ε.) και το Πέρα - Σταυροδρόμι (1800 κ.ε.): το Φανάρι, σαν ιστορική έκφραση της πρωτοθρόνου Ορθοδοξίας, με συνοχική κάλυψη της ευθύνης για το στοιχείο μας και το Πέρα, σαν μήνυμα εκπαγλωσύνης της Ομογένειας και χώρος έξαρσης της δημιουργικής της έντασης. Αυλή εστιάσεως, εξάλλου, το Φανάρι της Θεοστήρικτης οικουμενικής Καθέδρας εκπέμπει «εσαεί την εσαεί εκλάμπουσαν χάριν» της Εκκλησιάς. Κατάκτημα όμως ανθρώπινης μεγαλοφροσύνης και ικανότητας το «Πέρα» εξήντλησε ήδη, «ουκ οικεία βουλήσει», την υπεροχικότητά του. Υπέστη τη φθορά των ασταθών καιρών και λειτουργεί με την παραδοσιακή του κοινοτική υπευθυνότητα, με την ιδιάζουσα καθεδρική εκκλησιαστική του διακριτικότητα και την επαινετή, αλλ’ ανησυχητική μαρτυρία του για τα περαιτέρω. Μέσα σε μια αρχαιόπρεπη Πόλη, σταυροδρόμι δύο κόσμων, Ανατολής και Δύσης, εξυφάνθηκε με το «Πέρα» και «Σταυροδρόμι» δύο ιδεολογιών, της ανατολίτικης - συντηρητικής και της δυτικής - προοδευτικής. Μεταβυζαντινή μονιμότητα η πρώτη, συμπορεύεται μεταγενέστερα με τη δεύτερη. Πρόκληση και έναυσμα, οι επίσημες εξαγγελίες για εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό της χώρας, η διακήρυξη αρχών για κοινωνικές διαμορφώσεις στους κόλπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. (...)