Γυναίκες φαντάσματα

«Δεν είχα καλά καλά προλάβει να διαπεράσω τον τοίχο, λεπτό σαν φύλλο χαρτιού, που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο, και πίστεψα ότι άγγιξα τη χαρά, την ειρήνη. Μα να που κάτι με κρατούσε. Το φως ήταν δίπλα μου και δεν μπορούσα να γίνω ένα μαζί του. Ήδη από τη στιγμή εκείνη όμως γνώριζα ότι θα ?ρχόταν η μέρα να φτάσω αυτό το προσωρινά απρόσιτο φως»
Η κυρία του Γκρατσάνο


«Εσείς οι ζωντανοί μάς ξέρετε ελάχιστα κι ελάχιστα μας καταλαβαίνετε εμάς τα φαντάσματα. Εμείς σας έχουμε ανάγκη, έχουμε ανάγκη από τις σκέψεις, τις προσευχές και τις διαθέσεις σας κι απ? την ενέργεια που έχετε χωρίς να το γνωρίζετε... Μπορείτε να καλυτερέψετε την ύπαρξη των φαντασμάτων, αυτών των όντων σε αναμονή, που είναι συχνά δυστυχισμένα. Εσείς οι ταπεινοί θνητοί, οι δίχως γνώση και σοφία, οι περιπλανώμενοι στις αβύσσους αυτής της γης, μπορείτε να βοηθήσετε αυτούς που βρίσκονται στην άλλη μεριά του κρυστάλλινου τείχους. Κάθε φορά που η σκέψη σας πηγαίνει σ? εμάς, κάθε φορά που προσεύχεστε για μας, μια λάμψη φεύγει προς τον ουρανό και το φως αυτό θα επανέλθει σ' εσάς, θα σας βοηθήσει, θα σας φωτίσει».