Ντομάτα με γεύση μπανάνας

Από την αρχή, λοιπόν, ο Μπίλη Τζο κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη: ότι το δάκρυ της γαλάζιας πεταλούδας, σα ροζ μικρό μαργαριτάρι, που βρισκόταν σε μεγάλους σωρούς στις σκοτεινές σπηλιές της Αρκαδίας, κουβαλούσε μέσα του ισχυρότατες δυνάμεις και αντιστάσεις, όπως τη δύναμη του ίπτασθαι, του ερωτεύεσθαι, καθώς και την αντίσταση μέχρι θανάτου στη στέρηση της ερωτικής επιθυμίας. Βέβαια, αυτά τα συμπεράσματα, όπως και την ανακάλυψη του υλικού, για πρώτη φορά στην επιστημονική του καριέρα τα κράτησε για τον εαυτό του. Γιατί τον τελευταίο καιρό στην ψυχή και στο μυαλό του Μπίλη Τζο είχαν αρχίσει να γεννιούνται νέες σκέψεις και βαθιές αμφιβολίες για το επιστημονικό και «ανθρωπιστικό», όπως πίστευε μέχρι τότε, έργο του.





Τα «επιτεύγματα» και οι θηριωδίες της βιοτεχνολογίας, οι μεταλλάξεις ανθρώπων, φυτών και ζώων είναι στον πυρήνα του νέου μυθιστορήματος του Χρόνη Μίσσιου. Το βιβλίο βαδίζει ήδη στην τέταρτη έκδοσή του, πράγμα που σημαίνει ότι έχει την ίδια ευτυχή πορεία του, όπως και τα άλλα τέσσερα προηγούμενα του συγγραφέα. Αμεσος, δροσερός, τρυφερός και ταυτόχρονα σκληρός και ευθύβολος, ο λόγος του Χρόνη Μίσσιου δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες ή ασάφειες. Μπορεί «στο άμεσο μέλλον οι μεγάλοι πόλεμοι να γίνουν για το νερό και για τον έλεγχο του εναπομείναντος γνήσιου γενετικού υλικού», όμως ο άνθρωπος δεν παύει να αντιστέκεται και να παλεύει γι' αυτό που η ίδια η φύση τού προσφέρει από το δικό της μεταλλακτικό εργαστήρι. Γι' αυτό οι σώφρονες κρατούν με πείσμα τους σπόρους που τους κληροδότησαν οι παππούδες τους.

Νίκος Ντόκας, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 19/10/2001