Για την Ελλάδα και την αριστερά

Κείμενα αυτοκριτικής και ευθύνης

Κεντρική ιδέα και αυτού του βιβλίου είναι ότι ολόκληρος ο µνηµονιακός υπο-πολιτισµός, η αταβιστική αυτή παλινδρόµηση σε συνθήκες προδηµοκρατικής εποχής, δεν θα µπορούσε να επιβληθεί, αν η Αριστερά, ενωµένη, αντιλαµβανόταν εξαρχής το µέγεθος του κινδύνου και αντιδρούσε στη µνηµονιακή πορεία των πραγµάτων. Γιατί είναι σίγουρο πως κανένα Μνηµόνιο δεν θα περνούσε, εάν τα κόµµατα και οι συλλογικότητες της Αριστεράς, διατηρώντας βεβαίως την αυτονοµία τους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, είχαν εναντιωθεί ταυτόχρονα στην προϊούσα αποικιοποίηση της χώρας, στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές και στην κατεδάφιση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων...

Η υπεράσπιση της κυριαρχίας του εθνικού κράτους, ως επιδίωξη και στόχος των εργατικών αγώνων, είναι επίσης ανάκτηση από την Εργατική Τάξη της δικής της ιστορίας και του συσχετισμού των εσωτερικών δυνάμεων, κατά τον αείμνηστο Πουλαντζά.

Η καταστροφή που έχει συντελεστεί και συνεχίζεται στη χώρα, καθώς και η περιχαράκωσή της με θεσμικό πλαίσιο πρωτοφανές σε δραστικότητα ρυθμίσεων αλλά και σε όγκο βάρους δεσμών, είναι δύσκολο να ανατραπούν.

Γι’ αυτό η Αριστερά απαιτείται να επιδείξει σύνθετη γνώση, εναρμονισμένες κινήσεις, πλήρη ενημέρωση του λαού, επιμονή και σθένος, ώστε με την κοινοβουλευτική της επικράτηση να αρχίσει η αντίστροφη πορεία εθνικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.