Η περίληψη του κόσμου

Η έκρηξη ακούστηκε μόλις είχαμε βγει στην Βασιλίσσης Σοφίας και περπατούσαμε μπροστά από το παρκάκι του Ευαγγελισμού. Έγειρα αμέσως το κεφάλι μου στον ώμο του και με έπιασε από το μπράτσο. Φτάσαμε έτσι σαν ερωτευμένο ζευγαράκι στα φώτα της Πλουτάρχου. Περάσαμε απέναντι και μπήκαμε στο αραιοφυτεμένο πάρκο της Ριζάρειου Σχολής. Μόλις ακούσαμε τις σειρήνες καθίσαμε κάτω και κοιτάζαμε του ουρανό. Ο Γαλαξίας άστραφτε φουσκωμένος σαν μακρινό νερό τρεχούμενο. "Εδώ που βρισκόμαστε ήταν το Γυμναστήριο του Ερμή" είπε ο Κύριλλος. "Εδώ ήρθε ο Σωκράτης άγρυπνος μετά την ολονυχτία του Συμποσίου, μετά το πιοτό και τις ατελείωτες κουβέντες για τον Έρωτα. Κι αφού γυμνάστηκε όλη τη μέρα γύρισε το βράδυ σπίτι του να κοιμηθεί." "Μου θύμισες μια φράση από τον Φαίδρο" του απάντησα γελώντας νευρικά. "Κάπου λέει για τους μεγάλους έρωτες που θα ενέπνεε η σωφροσύνη αν ήταν ορατή." Ξαπλώσαμε, πέρασε κι άλλη ώρα πίνοντας από τον ουρανό. "Πως αισθάνεσαι;" με ρώτησε. "Σα να έχω πεθάνει πριν χιλιάδες χρόνια." Μου έβγαλε το γάντι του δεξιού μου χεριού και μου έτριβε απαλά τις άκρες των δαχτύλων μια-μια σα να μου έσβηνε τα αποτυπώματα.