Μάσκες

Συνεχή ερωτήματα που γυρεύουν εναγωνίως απαντήσεις, ερωτήματα γύρω από το εκάστοτε κέντρο του κόσμου μας, γύρω απ’ ό,τι υψώσαμε στο βάθρο της καθημερινότητάς μας. Η Αναστασία Μήτσου, με τις Μάσκες, αποκαλύπτει το βάθος της απλότητας και εξοστρακίζει το κατασκευασμένο με όχημα τις λέξεις.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Υποταγής Ανακύκλωση

Αυτή τη φορά, πίστεψέ το, δε σφάζει το βαμπάκι.
Λεπίδι αστραφτερό πέφτει σε λαιμούς λευκών περιστεριών.
Φτιάχνονται τέτοια και από μάλαμα
προς πρόσκληση εκλαμψίας σε τολμηρά πετάγματα
και ο φόβος μονολογεί:
Τι να τα κάνεις τα κατάλευκα φτερά
σαν σου τα δένουν με ματωμένο σχοινί σφαγέα;
Καλύτερα σε κλουβί φακίρη μάγου
παρά κάτω από αστραφτερό μαλαματένιο λεπίδι.

Έτσι η ζωή ―τραπουλόχαρτα σε μανίκι ζογκλέρ―
παίζεται προσημειωμένη σε φθηνά θεάματα
και ο φόβος μονολογεί:
Τι να την κάνεις τη ζωή την ετοιμοπόλεμη
σαν σου τάζουν πως μόνο άοπλος θα σωθείς;