Μετά τον Γολγοθά η Ανάσταση

Μετά τον Γολγοθά που βιώνει ένας άνθρωπος δεν υπάρχει πάντα Ανάσταση. Ο Μάριος Μιχαήλ με το έργο του «Μετά τον Γολγοθά η Ανάσταση» μάς δείχνει με τη γραφή του ότι ο άνθρωπος, όταν έχει πίστη και θέληση να γίνει ο ηγέτης της πορείας του, τότε «κατορθώνει το ακατόρθωτο». Ο Θερβάντες«κατασκεύασε» ένα φανταστικό άνθρωπο, τον Δον Κιχώτη, για να μας προσφέρειένα όνειρο ή έστω το όνειρο που κρύβεται μέσα στον καθένα από εμάς, και που θέλει«το αδύνατο να γίνει δυνατό».«Η πίστη στο όνειρο» είναι το δυνατό σημείο του Θερβάντες, παρόλο που ο Δον Κιχώτης ήταν ηλικιωμένος.

Στην περίπτωση του Μάριου Μιχαήλ διακρίνω το ίδιο όνειρο. Όμως, υπάρχει και η αληθινή οδός προς αυτό, ότι δηλαδή πρέπει να μαχόμαστε για ένα εαυτό καλύτερο, για ένα κόσμο καλύτερο, χωρίς να δεχόμαστε μοιραία τα εξουθενωτικά προβλήματα.

Ο Μάριος Μιχαήλ στο βιβλίο του ξαναζεί το πραγματικό προσωπικό δράμα του και αρχίζει γαλήνια μια ενδοσκόπηση. Ανακαλύπτει μέσα του μικρές δυνάμεις και τις ενισχύει. Αναλαμβάνει πλήρη ευθύνη και στοχεύει σε «ένα δικό του όνειρο», όχι ξένο ή δανεικό. Αλλά δεν μένει στο όνειρο. Βάζει πλάνο, απορροφά γνώσεις για να το ενδυναμώσει, το θεμελιώνει με αρχές και αξίες. Έτσι φτάνει, με τη δύναμη του μυαλού και του στοχασμού, στην αυτογνωσία. Ξέρει πια να βαδίζει σταθερά τον δρόμο της Αλλαγής. Πιστεύει στέρεα και μπορεί να αυθυποβάλλει μια απίστευτη αυτοπεποίθηση, με θετική σκέψη, εξουδετερώνοντας μόνος κάθε άγχος και φοβία του, που πιο πριν του έτρωγαν τα σωθικά.

Ο Μιχαήλ, που βίωσε ένα πραγματικό δράμα υγείας και λύγισμα ψυχής, είναι ένα παράδειγμα ατόμου στον αιώνα μας, που τον χαράσσουν τόσα προβλήματα υγείας, κατάθλιψης και περιθωριοποίησης. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα η λογοτεχνική γραφή στρέφεται σε τέτοια θέματα. Κάποιοι θα πουν πως «τέτοιου είδους έργα» όπως το ανά χείρας του Μιχαήλ, «δεν έχουν την κλασική μορφή, είναι πυκνά διδακτικά».
Μάλλον θα είναι η τάση της λογοτεχνίας: το «ένδον σκάπτε και επανακαθόρισε τί εστί ευτυχία».

Και στο κάτω κάτω της γραφής «τί αναζητούν η Λογοτεχνία, η Τέχνη και η Δικαιοσύνη»; Την κρυμμένη αλήθεια, ή έστω μέρος της. Το έργο αυτό περιέχει μόνο αλήθεια (reality) και «κάθαρση»/λύση, όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Μας την αποκαλύπτει ο συγγραφέας, με μια δική του γραφή, και μας τη δωρίζει. Ας τη λάβουμε, ευχαριστώντας τον.

Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Πρόεδρος Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου
Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου