Η αναγκαστική ομοδικία στην πολιτική δίκη

Στην παρούσα μονογραφία επιχειρείται μια κριτική επαναπροσέγγιση των αναφυόμενων ζητημάτων με τη διάκριση της νομικής αβασιμότητας και της αοριστίας της ιστορικής βάσεως και του αιτήματος της αγωγής. Στο έργο επιχειρείται η διασάφηση των προϋποθέσεων της πληρότητας και της σαφήνειας του αγωγικού δικογράφου, όσο και των συνεπειών της ελλείψεώς τους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα πραγματολογικά δεδομένα της δικαστηριακής εφαρμογής.
Ειδικότερα, το έργο ξεχωρίζει για τη συστηματική δομή που συμβάλλει στην αποσαφήνιση και την κατανόηση σύνθετων ζητημάτων, καθώς διαρθρώνεται σε ειδικά κεφάλαια, όπου αναπτύσσονται ξεχωριστά οι περιπτώσεις νομικής αβασιμότητας και αοριστίας της αγωγής και εντός των οποίων διατυπώνεται κάθε φορά η κρατούσα θέση της θεωρίας και η θέση της νομολογίας, ενώ στο τέλος κάθε κεφαλαίου διατυπώνονται συγκεντρωτικά κριτικές παρατηρήσεις. Σε επόμενα κεφάλαια αναπτύσσονται, ανά θεματική, ειδικότερα ζητήματα γύρω από την πληρότητα και σαφήνεια της ιστορικής βάσης της αγωγής, την πληρότητα και σαφήνεια των αγωγικών ισχυρισμών επί πληροφοριακής ασυμμετρίας των διαδίκων, το ορισμένο του αιτήματος και των λοιπών υποχρεωτικών στοιχείων της αγωγής και τις έννομες συνέπειες απορρίψεως της αγωγής ως νόμω αβάσιμης.
Όλα τα ζητήματα προσεγγίζονται μέσα από μια σύγχρονη και πρακτική διάσταση του ζητήματος, με σαφή αποτύπωση όλων των προτεινόμενων ερμηνευτικών λύσεων.