Ο Αγγελύκος και οι δύο του αδελφές

Όχι, δεν είναι τεμπέλης ο Αγγελύκος, απλώς βαριέται να μάθει όλες αυτές τις δουλειές που χρειάζεται κανείς να ξέρει για να γίνει μεγάλος: να πλένεται, να βουρτσίζει τη τρίχα του, να κόβει τα νύχια του, να χρησιμοποιεί τις σωστές λέξεις, να, να,... Ναι, σκυλοβαριέται. Δε θέλει όμως και να στενοχωρήσει τις αδελφές του, που προσπαθούν κι αυτές να τον κάνουν άνθρωπο, όπως λένε. Καλές κοπέλες η Πόλυ και η Πάττυ, αρκεί να μην αρχίζουνε την γκρίνια, τα «κάνε το ένα, κάνε το άλλο»...





Ζούσε κάποτε ένας λύκος που είχε δύο αδελφές, την Πόλι και την Πάτι. Καλά περνούσαν στην εξοχή, αν και τα δυο κορίτσια τού γκρίνιαζαν λιγάκι του αδελφούλη τους, που ήταν μικρός και τεμπέλης, ενώ αυτές τον ήθελαν προκομμένο και ζωηρό. Και υπεύθυνο. Γι' αυτό και Τεμπελύκο τον φώναζαν στην απελπισία τους επάνω. Ομως αυτό το λυκόπουλο, το αχτένιστο, βρωμιάρικο και ανέμελο, εξελίχθηκε σε έναν λύκο συνεπή και συμμέτοχο, ένα πλάσμα γεμάτο φαντασία και δημιουργικότητα. Βέβαια δεν έγινε έτσι ως εκ θαύματος, έπαθε κι έμαθε, είδε κι ένιωσε. Κι άμα νιώθεις, αγαπάς. Κι άμα αγαπάς, γίνεσαι και λιγάκι ποιητής. Τουλάχιστον στα μάτια των αγαπημένων σου. Που τους έχεις ήδη προσφέρει μερίδιο από τους θησαυρούς της ψυχής σου, όπως ο Τεμπελύκος έδωσε απλόχερα τη χαρά στις αδελφούλες του, οι οποίες Αγγελύκο τώρα φωνάζουν τον μικρούλη.

Τέσσερις χαριτωμένες ιστορίες, εύθυμες, με περιπέτειες, με γραφή εκφραστική, με λέξεις που ξεχειλίζουν από τρυφερότητα και από εκείνο το ιδιαίτερο παιχνίδισμα ευθυμίας που τις απομακρύνει από οποιονδήποτε διδακτισμό.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 04/07/2003