Ο φύλακας του μυστικού

«Εμείς δεν πυρπολήσαμε τα κτίρια της Ασφάλειας ούτε ρίξαμε απ' τα βάθρα τα αγάλματα του δικτάτορα ούτε πέσαμε σε παραλήρημα χαράς τσαλαβουτώντας στα συντριβάνια. Εμάς όλα αυτά μας έφταναν με πιο αργό ρυθμό, τα γνωρίσαμε πιο ψηλαφητά, στάλα στάλα, με δισταγμούς και υπαναχωρήσεις, με την ίδια βραδύτητα προϊστορικής χελώνας με την οποία πέθανε επιτέλους ο στρατηγός Φράνκο, με τρομοκρατίες και διώξεις και εγκλήματα που δεν έπαψαν ποτέ, χωρίς σχεδόν να αλλάξουν ούτε τα πρόσωπα ούτε οι φωνές αυτών που κυβερνούσαν, χωρίς να έχουμε ποτέ τη χαρά να ξεκινήσουμε απ' την αρχή, να τα διαγράψουμε όλα και να ζήσουμε μια νέα εποχή: τη χαρά ή την πλάνη, το ίδιο είναι».
Ζωηρή αναπόληση του τέλους μιας εποχής, που αγγίζει τα όρια του πολιτικού θρίλερ, αναδρομή στα φοιτητικά χρόνια και στη φάση της μετάβασης στην ενήλικη ζωή, Ο φύλακας του μυστικού διαβάζεται με χαμόγελο, καθώς μας μιλάει στα σοβαρά για την κωμικοτραγική πλευρά του ανθρώπινου πεπρωμένου.