Μ αγαπάει δεν μ αγαπάει ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Εννιά ανθρώπινες ιστορίες ξετυλίγονται από την πένα της κορυφαίας διηγηματογράφου Άλις Μούνρο. Η μοίρα μιας γεροντοκόρης οικονόμου αλλάζει απροσδόκητα από μια φάρσα. Μια φοιτήτρια ανακαλύπτει κατά την επίσκεψή της σε μια θεία της ένα μυστικό του παρελθόντος. Μια γυναίκα αναπολεί τη σύντομη ερωτική της συνάντηση με έναν άγνωστο και πώς αυτή η ανάμνηση την έχει στηρίξει σε όλη της τη ζωή. Η συγγραφέας μας μεταφέρει σ' έναν κόσμο όπου ένα απροσδόκητο γεγονός ή μια ξανακερδισμένη ανάμνηση μπορεί να φωτίσει την πορεία μιας ολόκληρης ζωής.


«Τα διηγήματά της μπορούν να σιγκριθούν μόνο με του Τολστόι και του Τσέχοφ»

Τζον Απντάικ

Το διήγημα, έγραψαν, είναι η ανύπανδρη μητέρα της λογοτεχνικής οικογένειας. Οσο σκληρά κι αν προσπαθεί, όσο αξιόπιστους μάρτυρες κι αν επικαλείται, οι συκοφάντες του δεν θα πεισθούν ποτέ ότι αξίζει την ηθική νομιμοποίηση του μυθιστορήματος. Κι όμως, υπάρχουν συγγραφείς, όπως η Καναδή Αλις Μούνρο, πιστοί θιασώτες της μικρής φόρμας, που μέσα στις ολιγοσέλιδες αφηγήσεις τους καταφέρνουν να κρυσταλλώσουν έναν ιδιαιτέρως πλούσιο κόσμο· που επιτυγχάνουν, συχνά διά των υπαινιγμών, των αποχρώσεων, των μετατονισμών της φωνής, μια δύναμη υποβολής που θα φθονούσε το μυθιστόρημα. Το τελευταίο της βιβλίο (εννιά ιστορίες γυναικών) ανασυνθέτει μικροσκοπικά τον παλμό της ζωής μέσα από τις μικρές λεπτομέρειες που τη συνθέτουν. Στο θηλυκό της σύμπαν δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες επιλογών· κι όμως, οι γυναίκες της είναι ικανές για την υπέρβαση, ακόμη και μέσα από το φαινομενικά ασήμαντο. Λεπτά, βαθιά, συγκινητικά, τα διηγήματα της Μούνρο έχουν συγκριθεί, από συγγραφείς όπως ο Απνταϊκ, με τις ιστορίες ενός Τσέχοφ. Κρίμα που η μετάφρασή τους στα ελληνικά απέτυχε να αποδώσει τη λιτή χάρη της πρόζας της. Γιατί παραμένει σχεδόν ακατανόητος ο λόγος για τον οποίο η μεταφράστρια επέλεξε να απλοποιήσει π.χ. μια φράση όπως «Το stay here for a long, long time, growing sharper and lighter, light as a needle» (Να μείνει εδώ ώρα πολλή, πάρα πολλή, να γίνει όλο και πιο αιχμηρή, όλο και πιο ελαφριά, ελαφριά σαν βελόνα), μεταμορφώνοντάς τη στην κοινότοπη «Να μείνει εδώ ώρα πολλή, πάρα πολλή, να ξελαφρώσει και να μπορέσει να σκεφτεί». Η λογοτεχνία χωρίς το ύφος της μάς στερεί τη δυνατότητα να την αποτιμήσουμε δίκαια.



ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 13/06/2003