Ημερολόγιο του 72 ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Ο Μοντάλε θεωρείται σήμερα -και δικαίως- ο μεγαλύτερος Ιταλός ποιητής του εικοστού αιώνα. Η ποίησή του, επηρεασμένη βαθύτατα από τη μουσική, απέκτησε με τα χρόνια έναν ολοένα και πιο έντονο πεζολογικό χαρακτήρα. Τα ποιήματα του «Ημερολογίου του '72» χαρακτηρίζονται τόσο από αυτήν την στροφή προς τον πεζό και καθημερινό λόγο όσο κι από το γνωμικό και σατιρικό ύφος τους. Υπάρχει άλλωστε ένας διακριτικός τόνος και μια μετρημένη έκφραση -γνωρίσματα, καθώς έχει επισημάνει ο Τέλλος Αγρας, και του Καβάφη. Χαρακτηρίζονται όμως πάνω απ' όλα από το πάντρεμα της άτεγκτης λογικής με μια μουσικότητα αλλά και μια χάρη "λυρική", θα μπορούσες να πεις, πρωτόγνωρος συνδυασμός που συγκινεί βαθιά.


Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ


Διαβάζω μία διπλωματική εργασία

πάνω στην έκπτωση των αξιών.

Εκείνος που εκπίπτει στεκόταν άλλοτε ψηλά, αυτό ακριβώς

που έπρεπε να αποδειχθεί - ποιός άραγε θα έκανε μια τέτοια τρέλα;


Αλλά η ζωή δεν στέκεται επάνω ή κάτω,

και μήτε τάχα στο μισό της διαδρομής. Αλλωστε αγνοεί

το ύψος και το βάθος, το πλήρες και το κενό, το πριν και

το μετά. Κι απ' το παρόν δεν νιώθει γρυ.


Σκίσε λοιπόν τα χαρτιά σου μωρόσοφε, ριξ' τα

στον σκουπιδοντενεκέ και τότε θα μπορέσεις να πεις

πως είσαι ζωντανός, έστω για μια στιγμή.