Ο φάρος

Σχεδόν μεσήλικας και εντελώς μόνος ο Φουθ ξεκινάει από την Αγγλία με προορισμό τη Γερμανία, τη γη των προγόνων του. Ο στόχος του ταξιδιού του είναι διπλός: μια εβδομαδιαία ανάπαυλα με πολλή πεζοπορία, καλό φαγητό και πολύ ύπνο, που θα του επιτρέψει να ξεφύγει για λίγο από τη μελαγχολία του πρόσφατου χωρισμού του από τη γυναίκα του. Αλλά και μια ευκαιρία να επαναλάβει την εκδρομή που είχε κάνει πριν από χρόνια με τον πατέρα του, τότε που τους εγκατέλειψε η μητέρα του.

Σχεδόν μεσήλικη και σχεδόν μόνη η Έστερ θα διασταυρωθεί με τον Φουθ όταν εκείνος θα καταλύσει την πρώτη και την τελευταία βραδιά του ταξιδιού του στο μικρό ξενοδοχείο, που διατηρεί με τον άντρα της. Δυο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί θα εμπλακούν σε μια σειρά συμπτώσεων που επίκεντρό της θα είναι ένα μπουκαλάκι άρωμα σε θήκη με σχήμα φάρου.


Υποψήφιο στη βραχεία λίστα για το βραβείο Man Booker 2012, το πρώτο μυθιστόρημα της Alison Moore έγινε δεκτό με διθυραμβικές κριτικές.

Η γραφή της Μουρ είναι χαμηλών τόνων και χαρακτηρίζεται από οικονομία και κομψότητα. Όμως κάτω απ’ αυτήν την οικονομία, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια εντυπωσιασμού, η Μουρ κατορθώνει να δημιουργήσει μια αίσθηση φόβου, που κατά μία έννοια επηρεάζει τον αναγνώστη περισσότερο και από ένα καθαρόαιμο θρίλερ. Στον Φάρο δεν ξέρεις ούτε τι είναι αυτό που φοβάσαι ούτε γιατί το φοβάσαι.

Abigail Williams, review 31

*****
Η Μουρ διαθέτει μια έξοχη αίσθηση της βαρύτητας της μνήμης.

Kate Saunders, The Times

******

Ο Φάρος είναι ένα μικρό, λιτό μυθιστόρημα που διερευνά τη θλίψη και την απώλεια, το πώς πληγωνόμαστε και πώς πληγώνουμε τους άλλους, την παιδιάστικη αμηχανία που αισθανόμαστε μπροστά στην απόρριψη και την εγκατάλειψη. Διερευνά επίσης ένα ουσιώδες ερώτημα: γιατί είναι τόσο οδυνηρή η εγκατάλειψη, ακόμη κι όταν είναι αναπόφευκτο να εγκαταλείψουμε ή να μας εγκαταλείψουν; Γιατί αυτή η οδύνη, αυτό το μούδιασμα είναι τόσο απωθητικά στους άλλους;
Το βίαιο τέλος συνεχίζει να σοκάρει και μετά την πρώτη ανάγνωση.


Jenn Ashworth, The Guardian