Περί απιστίας

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό τον τόμο κινούνται γύρω από τον άξονα του έρωτα και δη των ατοπημάτων του έρωτα. Ο Μωπασσάν πραγματεύεται εδώ με απέριττο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο το θέμα της απιστίας στις ερωτικές σχέσεις. Σημασία δεν έχει αν οι σχέσεις αυτές έχουν επικυρωθεί με τα δεσμά του γάμου. Αυτό που έχει σημασία, και συγχρόνως ενδιαφέρον, δεν είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή η ίδια η απιστία –την οποία ο Μωπασσάν γνωρίζει αρκετά καλά ώστε να μην αναλώνεται σε πεζές, αδιάφορες αφηγήσεις–, όσο το μέσο με το οποίο αυτή θα επιτευχθεί και που δεν είναι άλλο από την εξαπάτηση και την πανουργία. Στα δεκατρία διηγήματα αυτής της συλλογής, ο συγγραφέας, επιδεικνύοντας υποδειγματική μαεστρία, καταπιάνεται με τις παραλλαγές της εξαπάτησης, τους θύτες και, φυσικά, τα θύματά της...

Δεν ξέρω άλλον συγγραφέα που να πίστευε το ίδιο ειλικρινά με τον Μωπασσάν πως καθετί καλό, πως όλο το νόημα της ζωής βρίσκεται στη γυναίκα, στον έρωτα, ούτε άλλον που να περιέγραψε τη γυναίκα και τον έρωτα με τέτοιο πάθος και απ’ όλες τις απόψεις· νομίζω μάλιστα πως δεν υπήρξε ποτέ συγγραφέας που να απεικόνισε με την ίδια ενάργεια και ακρίβεια όλες τις φοβερές πτυχές του ίδιου ακριβώς φαινομένου που σε κείνον φάνταζε ως ό,τι ωραιότερο και πολυτιμότερο στη ζωή. Κι όσο περισσότερο εμβάθυνε στο εν λόγω φαινόμενο, άλλο τόσο αυτό φανερωνόταν, αποκαλυπτόταν, ενώ ό,τι απέμενε δεν ήταν παρά οι τρομακτικές του συνέπειες και η ακόμη πιο τρομακτική του φύση.

Λέων Τολστόι