Ιδεολογικές και μεθοδολογικές αρχές της εργασίας στο σχολείο της πολυτεχνικής εκπαίδευσης

Oι μεγάλοι αγώνες των τελευταίων χρόνων έφεραν για άλλη μια φορά στο επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης την παιδεία, σαν πρόβλημα που αφορά όλο το λαό μας κι όχι στενά τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές. Aν μάλιστα αντιληφθεί κανείς το εκπαιδευτικό ζήτημα στην ιστορική του εξέλιξη, που αντικατοπτρίζεται σε όλη την πορεία του λαϊκού κινήματος, θα ανακάλυπτε αυτό που οι κορυφαίοι Έλληνες παιδαγωγοί υποστήριξαν πως η παιδεία αποτελεί μέτωπο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις βασικές τάξεις της κοινωνίας και πως ακόμη και επιμέρους φιλολαϊκά εκπαιδευτικά μέτρα έρχονται μόνο με δυναμική επιβολή από τον ίδιο το λαό.

H ουσία της αντιπαράθεσης βρίσκεται στο είδος του σχολείου. Tο ερώτημα είναι τι σχολείο, δηλαδή τι ανθρώπους μπορεί και πρέπει να διαμορφώνει η κοινωνία στην εποχή μας. Θα συνεχίσει το σχολείο να λειτουργεί σαν μηχανισμός της ταξικής επιλογής και χειραγώγησης, που θα διαπλάθει μισομορφωμένα κι ακόμη πιο αβέβαια και φοβισμένα ανθρωπάκια, για να προσαρμόζονται παθητικά στις νέες ανάγκες κερδοφορίας αλλά και εξουσίας των πολυεθνικών μονοπωλιων, σύμφωνα με τη «δια βίου κατάρτιση», το ιδανικό της καπιταλιστικής Eυρωπαϊκής Ένωσης; Ή θα γίνει επιτέλους όργανο διαπαιδαγώγησης σταθερής κι ολόπλευρα αναπτυγμένης προσωπικότητας, δημιουργικών ανθρώπων που θα γνωρίζουν πώς να επιδρούν στο κοινωνικό τους περιβάλλον;

Σε μια τέτοια προσπάθεια πιστεύουμε ότι συμβάλλει και το βιβλίο αυτό. Kαρπός πολύχρονης πείρας και μελέτης των εκπαιδευτικών προβλημάτων, από κάποιον, που άσκησε με συνέπεια το κοινωνικό λειτούργημα του εκπαιδευτικού, μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, στην συνδικαλιστική και πολιτική δράση και την επιστημονική παιδαγωγική έρευνα.