Εσωτερική ζωή

«Είναι το τελευταίο μου μυθιστόρημα» είπε ο Μοράβια για την Εσωτερική Ζωή. «Το γράψιμο των μυθιστορημάτων κουράζει. Κουράζει σωματικά…» Το γράψιμο της Εσωτερικής Ζωής κράτησε εφτά χρόνια. Εφτά χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων η Ιταλία βυθιζόταν όλο και περισσότερο στο χάος της βίας, του παραλογισμού, του τρόμου. Ο Μοράβια χρησιμοποιεί την αναδρομή της νεαρής ηρωίδας του στην ταραγμένη εφηβεία της για να φωτίσει τις πηγές της συμπεριφοράς που οδηγεί στη βίαιη εξέγερση, στην επανάσταση ενάντια στην μεγαλοαστική της οικογένεια, στην τάξη της, στην κοινωνία που την διαμόρφωσε.
Η Εσωτερική Ζωή βγαίνει κατευθείαν από το αδιέξοδο και το άγχος της σύγχρονης άρχουσας τάξης που σαν μόνη δυνατότητα της μένει η εσωτερίκευση, η βίωση των προβλημάτων της μέσα από έναν ακραίο ερωτισμό κι από εξίσου αισθησιακές εξάρσεις βιαιότητας. Το «παράδοξο», σε πρώτη ματιά, ερωτικό τρίγωνο της νεαρής ηρωίδας, της θετής της μητέρας και του έμμισθου εραστή της είναι η αλήθεια που τάραξε το ιταλικό κατεστημένο όταν ο συγγραφέας του την πέταξε κατάμουτρα και η τελική έκρηξη της βίας που το διατρέχει είναι η έκρηξη των βομβών που συνταράζει καθημερινά τις σύγχρονες κοινωνίες του κόσμου της αφθονίας.