21 χρόνια με τον Κάρολο Κουν

Ενα από τα πρωτοπαλίκαρα του Κάρολου Κουν και από τους στυλοβάτες του Θεάτρου Τέχνης, ο Γιάννης Μόρτζος, αφηγείται απολαυστικά όσα είδε, άκουσε κι έπραξε επί είκοσι ένα συναπτά έτη στο Υπόγειο της οδού Σταδίου. Εκεί, προς τις τελευταίες σελίδες της μαρτυρίας του, φιλοτεχνεί δίκην συμπεράσματος το πορτρέτο του δασκάλου: «Η επίδραση του Δασκάλου πάνω στους μαθητές του δεν γινόνταν ποτέ με τρόπο αυταρχικό ή καταπιεστικό. Ο Κουν δε μονολογούσε· αντίθετα, του άρεσε να κάνει διάλογο και μάλιστα έδινε μεγάλη προσοχή στο συνομιλητή του, χωρίς να υποβαθμίζει αυτά που άκουγε, ακόμα κι αν ήταν επουσιώδη. Θυμάμαι πολύ καλά πόση προσοχή έδινε στις παρατηρήσεις και γνώμες των απλών ανθρώπων-θεατών, που είχαν δει κάποια παράστασή του και απαντούσαν στις ερωτήσεις του». Θύμωνε πολύ με τους τεμπέληδες και τους θεωρούσε ακατάλληλους για την υπηρεσία του θεάτρου, είχε πολλά πάθη αλλά κανένα μίσος, ακόμα και γι' αυτούς που τον είχαν αδικήσει κατά καιρούς. Τον χαρακτήριζε το χιούμορ, όμως δεν έλεγε ανέκδοτα, αλλά του άρεσε να τα ακούει, όταν ήταν πολιτικά. Το στίγμα τού ντοκουμέντου, όπως το χαρακτηρίζει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «[...] Είναι η έλλειψη αλαζονείας και προβολής [...]. Δεν θέλει να κάνει αγιογραφία αλλα να καταθέσει τεκμήρια, γι' αυτό εντάσσει την προσωπική του προσφορά μέσα στην όλη και αδιαίρετη προσπάθεια των συνοδοιπόρων του -δασκάλων, σκηνοθετών, συναδέλφων ηθοποιών, λοιπών συντελεστών».



β.κ.κ.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 19/08/2005






... Δεν κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δεν κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος ο καθένας από σας, τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε...

Κάρολος Κουν