Η κυβέρνηση του αύριο

Μετά το βιβλίο "Αύριο θα ζήσουμε" οι εκδόσεις "Νέα Γενεά" προχώρησαν στην έκδοση ενός δοκιμίου του Oswald Mosley, το οποίο έγραψε το 1955 και αναθεωρεί τον Φασισμό στην μεταπολεμική εποχή. Συμπληρωματικά στην έκδοση προστέθηκε μια συνέντευξη που έδωσε στον William Buckley το 1972. Οι ερωτήσεις που γίνονται από τον Buckley και τους παρευρισκόμενους στην τηλεοπτική εκπομπή, «Γραμμή Πυρός», αλλά και οι απαντήσεις του Mosley, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Mosley απαντά χωρίς φόβο σε όλες τις ερωτήσεις, αναλύει την ιδεολογία του Φασισμού, ασκεί κριτική στα λάθη του Μεσοπολέμου χωρίς να απολογείται και επιμένει μάλιστα ότι η Αγγλία δεν έπρεπε να πολεμήσει την Γερμανία του Χίτλερ! Για την κυβέρνηση των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα και του Φράνκο στην Ισπανία ξεκαθαρίζει ότι δεν ήταν φασιστικές, αλλά καθαρά στρατιωτικές. Δηλώνει μάλιστα πως δεν υπήρξε καμιά φασιστική χώρα μετά τον πόλεμο - γιατί όσοι ήταν αυτών των πεποιθήσεων ήταν υπέρ μιας ενωμένης Ευρώπης ως επέκταση του εθνικισμού και του πατριωτισμού. Ενδεικτικά αποσπάσματα της συνέντευξης είναι τα κάτωθι:

"Μην αυταπατάστε όμως ότι στο τέλος ένας κομμουνιστής θα συνεργαστεί μαζί σας για τη δημοκρατία και την ειρήνη"

"Είναι ανοησία να πιστεύετε ότι ο Φασισμός ήταν ποτέ ένα συντηρητικό κίνημα ή ένα κίνημα της Δεξιάς"

"Δεν κήρυξε ο Χίτλερ τον πόλεμο. Φυσικά, αν κηρύσσεις πόλεμο σε κάποιον, σου επιτίθεται. Εκείνος πήγαινε στην Πολωνία. Τότε κηρύξαμε εμείς τον πόλεμο. Κανένας στρατιώτης δεν θα αφήσει τα μετόπισθεν αφύλακτα αν μπορεί να το αποφύγει αυτό. Τότε έκανε μεταστροφή και μας επιτέθηκε. Το θέμα είναι αυτό: αν δεν είχαμε κηρύξει πόλεμο και τον αφήναμε να κινηθεί ανατολικά σε σύγκρουση με την κομμουνιστική Ρωσία, θα είχε νικήσει τους κομμουνιστές."

Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται τα δέκα σημεία του Φασισμού όπως τα όρισε ο Ηγέτης της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών.

Σε 112 σελίδες ο αναγνώστης απολαμβάνει έναν πλούτο απαντήσεων και ισχυρών επιχειρημάτων κατά των νικητών, δια της πένας και του λόγου του μόνου επιζήσαντα φασίστα ηγέτη μετά το 1945, με εξαίρεση τον Leon Degrelle. Μέσα από αυτές τις σελίδες ο καθένας μπορεί να προβληματιστεί, να αναθεωρήσει και να ερευνήσει ξανά την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Mosley οδηγεί τον άνθρωπο του Μεταπολεμικού κόσμου που νοσταλγεί την εποχή του Φασισμού να σκεφτεί τι έγινε λάθος και πως μπορεί ο Φασισμός να προσαρμοστεί στην εποχή μας.

Oswald Mosley και πάλι λοιπόν!

"Υπό τους όρους της σύγχρονης κοινωνίας, το μάθημα είναι ότι δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την εξουσία· το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να φτιάξουμε ανθρώπους κατάλληλους για την εξουσία, ένα πρόβλημα που εξάσκησε ο Πλάτωνας τόσο σοβαρά, αλλά και τόσο εποικοδομητικά, πριν από πολύ καιρό. Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο του μέλλοντος να εξασφαλίσει ότι οι άνθρωποι θα εκπαιδεύονται κατάλληλα για την εξουσία· να καθορίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τους όρους μέσα στους οποίους μπορεί να γίνει η χρήση της εξουσίας και να εφεύρει πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς τόσο για την εξάσκησή της όσο και για τον έλεγχό της. Αυτό το δοκίμιο είναι μια προκαταρκτική απόπειρα να αποδειχθεί μέσα σε μια νέα εποχή γεγονότων η βάση για τη συζήτηση ενός τέτοιου συστήματος."

"Οι ιδέες εκείνων που σκέφτονται σαν εμάς έχουν σίγουρα εξελιχθεί κατά πολύ από την εποχή του πολέμου. Έχουν αλλάξει, επίσης, εκεί όπου μπορούν να αναγνωριστούν τα παλιά λάθη. Εκείνος που έχει περάσει τη ζωή του χωρίς να αλλάξει κάποια γνώμη δεν έχει μάθει τίποτα, και εκείνος που έχει περάσει τη ζωή του χωρίς να έχει μάθει τίποτα είναι απλώς ανόητος. Αφήνουμε στους κυρίους που είναι υπεύθυνοι για την παρούσα κατάσταση του κόσμου την βολική πεποίθηση ότι δεν έχουν κάνει λάθη στο παρελθόν απ’ τα οποία θα μπορούσαν να έχουν διδαχθεί κάτι."