Αιφνίδια και διαρκή

Η ποίηση του Νίκου Μοσχοβάκου είναι ιδιαίτερη γιατί επιτυγχάνει, μέσα από την πυκνότητα και την καθαρότητα των νοημάτων της , να προσεγγίσει θραύσματα αλήθειας, αφήνοντας στον αναγνώστη μια συνολική αίσθηση κάλους, γαλήνης και αρμονίας.
Είναι ποίηση ακριβής, ειλικρινής, ακέραιη, με αρετές, φαντασία και μέθη. Και πραγματικότητες, με μια λεπτή ειρωνεία ζωής που ξέρει να προσπερνάει για να χαθεί. Γράφει στίχους σκληρούς ή εύθραυστους για τη ζωή, τους ανθρώπους. Αυτόν.
Ο ποιητής ανοίγει τα χαρτιά του. Το μπαλάκι πηγαίνει τώρα στον αναγνώστη: αν θέλει, αν μπορεί, θα διακρίνει μέσα στην ίδια την ποιητική χειρονομία, το κάτι παραπάνω.

Κώστας Τραχανάς, Εφ. Επικαιρότητα, Νοέμβριος 2011

ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΧΩΡΙΖΕΙ

Οργισμένος ο βασιλεύς Γελίμερος
φορώντας τη λεοντή της νίκης
που τις προάλλες του χάρισαν οι άνδρες του
κι εκστομίζοντας βρωμόλογα
επιτρεπόμενα μόνο σ’ αξιωματούχους
καταφερόταν εναντίον των Ούννων
οι οποίοι σε τίποτα δεν μπορούσαν
να φτάσουν τον πολιτισμό
των Βανδάλων καθώς διακήρυσσε.
Στο βάθος του πάντως
ελάχιστη αμφιβολία τον βασάνιζε
γι’ αυτό κατέφυγε ανήσυχος
στις τηρούμενες στατιστικές.
Εξάλλου είναι λεπτές οι ισορροπίες
καθώς όλοι γνωρίζουν.
Συχνά μάλιστα μια τρίχα χωρίζει
τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.