Διαφορική διάγνωση

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ Ε ? ΕΚΔΟΣΗΣ
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Θ. Δ. ΜΟΥΝΤΟΚΑΛΑΚΗΣ
Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά πριν από 45 χρόνια με τίτλο «Διαφορική
Διάγνωσις επί τη Βάσει των Κυρίων Κλινικών Εκδηλώσεων». Ο αρχικός αυτός τίτλος, που για λόγους συντομίας δεν διατηρήθηκε πλήρης στις επόμενες εκδόσεις, αποδίδει επακριβώς την ιδέα που οδήγησε στην απόφαση για τη συγγραφή του βιβλίου: οι κλινικές εκδηλώσεις είναι οι ψηφίδες που πρέπει να τοποθετηθούν στη σωστή της θέση της η κάθε μια για να σχηματιστεί η συνολική εικόνα που θα αναδείξει τη διάγνωση. Ακολούθησαν τρεις ακόμα εκδόσεις, ενώ από το 1981 η Διαφορική Διάγνωση διανέμεται ως διδακτικό σύγγραμμα στους φοιτητές της Ιατρικής.
Η πέμπτη έκδοση κυκλοφορεί σήμερα εννέα χρόνια μετά την τέταρτη.
Ο λόγος πίσω από την απόφαση για τη νέα έκδοση ήταν ο ίδιος όπως για κάθε μια από τις προηγούμενες εκδόσεις. Όπως σημείωνα στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης (1985), κάθε νέα έκδοση «έρχεται ... να εκπληρώσει την υποχρέωση εκσυγχρονισμού της ύλης που κάθε συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος έχει απέναντι
στο αναγνωστικό του κοινό» -ιδίως όταν αυτό αποτελείται, στη μεγάλη του πλειονότητα, από φοιτητές. Είναι γνωστό το πόσο γρήγορα μεταβάλλεται η επιστημονική γνώση. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει -ή ισχύει σε περιορισμένο μόνο βαθμό- όταν αναφερόμαστε στον τομέα της
διαφορικής διάγνωσης. Κι όμως, ανατρέχοντας στις σελίδες της νέας έκδοσης ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι μια τέτοια υπόθεση μπορεί εύκολα να απορριφθεί. Χαρακτηριστικές ενδείξεις αποτελούν οι συχνές αναθεωρήσεις της ονοματολογίας και της ταξινόμησης πολλών παθολογικών καταστάσεων και τα νεώτερα διαγνωστικά μέσα που έρχονται κάθε τόσο στο προσκήνιο.
Στην νέα έκδοση, όπως και στην προηγούμενη, υιοθετήθηκε η αρχή της Ιατρικής που Βασίζεται σε Ενδείξεις (Evidence Based Medicine) ως η βάση της διαγνωστικής διαδικασίας.
Έτσι, σε αντίθεση με τα παλιά φοιτητικά συγγράμματα που αναφέρονταν γενικόλογα σε «σπάνιες», «συχνές» ή «ασυνήθεις» κλινικές εκδηλώσεις, στο κείμενο της τέταρτης και κατ’ εξοχήν της παρούσης έκδοσης, παρατίθενται συγκεκριμένα ποσοτικά δεδομένα πάνω στον επιπολασμό και την επίπτωση των διαφόρων νόσων και στα χαρακτηριστικά των κλινικών εκδηλώσεων και των εργαστηριακών μεθόδων (ευαισθησία, ειδικότητα, επαναληψιμότητα κ.λπ.), προκειμένου να βοηθήσουν τον αναγνώστη στη διαχείριση της αβεβαιότητας που αποτελεί εγγενές γνώρισμα της Ιατρικής.
Καταβάλλεται, επίσης, προσπάθεια να οριστούν με σαφήνεια οι κλινικές εκδηλώσεις
(συμπτώματα και σημεία) με συχνές αναφορές και στην ετυμολογία τους. Αυτό θεωρήθηκε απαραίτητο μια και κάθε άστοχη ερμηνεία τους κινδυνεύει να οδηγήσει σε λανθασμένη κατεύθυνση (κλασικά παραδείγματα η «ζάλη» όταν εκλαμβάνεται ως ίλιγγος και η «συγκοπή» όταν χρησιμοποιείται με την έννοια της λιποθυμίας).
Η εικονογράφηση της νέας έκδοσης είναι πλουσιότερη συγκριτικά με τις προηγούμενες και στο μεγαλύτερό της μέρος, ριζικά ανανεωμένη. Τέλος, η μεγάλη
έκταση της ύλης στη νέα έκδοση επέβαλλε μια επιπλέον αλλαγή: τη μεταβολή του σχήματος του βιβλίου και τη σελιδοποίηση του κειμένου σε δύο στήλες.

Θ Ε Μ ΑΤΑ
• Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ
• AIMATOYΡIA
• AΙΜΟΠΤΥΣΗ
• ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΠΤΙΚΟ
• AIΣΘΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΠΑΛΜΩΝ
• ΑΝΑΙΜΙΑ
• ANOΡΕΞΙΑ
• ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΗ
• AΡΘΡΑΛΓΙΑ
• ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ
• AΣΚΙΤΗΣ
• ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ
• ΒΗΧΑΣ
• ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗΣ
• ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ
• ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΝΩΣΕΩΝ
• ΔΥΣΚΑΤΑΠΟΣΙΑ
• ΔΥΣΟΥΡΙΑ
• ΔΥΣΠΝΟΙΑ
• ΕΜΕΤΟΣ
• ΗΠΑΤΙΚΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ
• ΙΚΤΕΡΟΣ
• ΙΛΙΓΓΟΣ
• ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
• ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ
• ΚNHΣΜΟΣ
• ΚΟΙΛΙΑΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
• ΚΥΑΝΩΣΗ
• ΚΩΜΑ
• ΛΕΜΦΑΔΕΝΙΚΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ
• ΜΕΓΑΛΟΣΠΛΗΝΙΑ
• ΟΙΔΗΜΑ
• ΟΛΙΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΥΡΙΑ
• OΣΦΥΑΛΓΙΑ
• ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
• ΠΟΛΥΟΥΡΙΑ
• ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ
• ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ
• ΠΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ
• ΠΡΟΣΩΠΑΛΓΙΑ
• ΠΥΡΕΤΟΣ-ΥΠΕΡΘΕΡΜΙΑ
• ΣΟΚ
• ΣΠΑΣΜΟΙ
• ΣΤΟΜΑΤΑΛΓΙΑ-ΦΑΡΥΓΓΑΛΓΙΑ
• ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΙΔΗ ΑΚΟΥΣΙΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ
• ΥΠΕΖΩΚΟΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΓΡΟΥ
• ΥΠΕΡΙΔΡΩΣΗ (ΥΠΕΡΙΔΡΩΣΙΑ)
• ΩΜΑΛΓΙΑ