Η Τουρκία στο μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Η περίοδος 1955-2000 παρουσιάζει ειδικό ενδιαφέρον καθόσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αρχίζει με τη ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων των δύο χωρών λόγω του Κυπριακού και των Σεπτεμβριανών γεγονότων στην Κωσνταντινούπολη του 1955 και μέσα από μια πορεία ανάπτυξης της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, διαδοχικές κρίσεις, υφέσεις και προσπάθειες συμφιλίωσης, καταλήγει στη διαφορετική προσέγγιση που επιχείρησε η ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως εκφράσθηκε με την Απόφαση του Ελσίνκι. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής σχηματίστηκε το ιδιάζον κλίμα των σχέσεων των δύο χωρών που χαρακτηρίσθηκαν αφενός από τη συνεχή τουρκική διεκδικητικότητα η οποία αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο και αφετέρου, από την αναζήτηση τρόπων εκ μέρους της Ελλάδας προκειμένου να αντιπαρατάξει μια αποτελεσματική άμυνα. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η ελληνική αντίδραση σε κάθε ειδικότερη περίπτωση, υπήρξε η ενδεδειγμένη, και παρά τη σχετική επιτυχία της Ελλάδας να διατηρήσει το status quo στο Αιγαίο απέναντι στις αναθεωρημένες επιδιώξεις της Τουρκίας, εάν η επιδειχθείσα αδυναμία να τεθεί ένα ουσιαστικό τέλος στην κατάσταση αυτή, οφείλεται στη γενικότερη πολιτική της Ελλάδος, ή είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά εξωγενών παργόντων, εκτός του ελέγχου της χώρας.[...]