Ιώβ ΙΙ

Η πιο υψηλή ποίηση της Παλαιάς Διαθήκης, αν εξαιρέσει ίσως κανείς ορισμένα τμήματα του Ψαλτηρίου, του Άσματος και των Προφητών, βρίσκεται στο βιβλίο του Ιώβ. Αλλά και το θέμα του βιβλίου αυτού είναι εξαιρετικά μεγάλο και βαθύ: ένας άνθρωπος που δεν ανήκει στο περιούσιο έθνος, τον Ισραήλ, δέχεται τις φοβερές θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός να έλθουν εναντίον του, χωρίς να χάσει την υπομονή του. Και αναδείχνεται έτσι πρότυπο της καρτερίας και της αφοσιώσεως στο θείο θέλημα. Είναι ο πολύαθλος Ιώβ, ένας δίκαιος από τον θύραθεν κόσμο, στολίδι λαμπρό της θείας Αποκαλύψεως, δίδαγμα για τους πιστούς όλων των αιώνων, πριν και μετά Χριστόν.
Το βιβλίο του Βασ. Μουστάκη που έχει για θέμα του την ιστορία του πολύαθλου Ιώβ είναι ένα είδος πνευματικού ημερολογίου. Δεν γράφηκε σαν μια πραγματεία θεολογική ούτε σαν ένα λογοτέχνημα. Μπορεί να έχει στοιχεία απ' αυτά τα δυο γένη, αλλά η αληθινή του φύση είναι διάφορη σε πολλά. Είναι μια ανθοφορία λογισμών και αισθημάτων, καθώς ο συγγραφέας μελετούσε, λίγο κάθε μέρα, μέσα σε ατμόσφαιρα προσευχής, τη βίβλο του Ιώβ. Εντρυφώντας στον Ιώβ, ζούμε φωτεινά τις δικές μας θλίψεις και δοκιμασίες. Παίρνουμε έτσι στήριξη, παρηγοριά, φώτιση λυτρωτική, για να τις αντέχουμε, να τις ξεπερνούμε, νικώντας τις. Ο Ιώβ, ανάμεσα σε όλους τους Αγίους, είναι ο πιο πλησίον μας, μολονότι ο πόνος μας δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε στο ελάχιστο με το δικό του.