Η θεωρία της δικαιοσύνης του Rawls και η πολιτική ανθρωπολογία του Αριστοτέλους

Στο έργο αυτό επιχειρείται μια συστηματική συγκριτική έρευνα μεταξύ των δύο φιλοσόφων, του Αριστοτέλους και του John Rawls, με έμφαση στην πολιτική ανθρωπολογία του Αριστοτέλους και στην έννοια της «πρωταρχικής θέσης» του Rawls. Πρόκειται για μια προσπάθεια διερεύνησης, αφενός των προϋποθέσεων και των όρων συγκρότησης των δύο κοινωνιών και αφετέρου, της διακρίβωσης της δημόσιας παρουσίας του πολίτη και του σχηματισμού των σχεδίων ζωής του, που θα τον κάνουν ευδαίμονα. Αποτελεί έτσι μια απόπειρα διακρίβωσης της συνάφειας του ηθικού με το πολιτικό στοιχείο, της νοηματοδότησης της έννοιας του πολίτη και του ατόμου αντιστοίχως, καθώς και των ορίων της πολιτικής ελευθερίας και του αυτοπροσδιορισμού τους.
Ειδικότερα, στην περίπτωση του Αριστοτέλους, και με την άμεση συσχέτιση του ηθικού με το πολιτικό στοιχείο, προκρίνεται το βιωμένο ήθος και το ενάρετο πράττειν των πολιτών, στο πλαίσιο μιας πραγματικής κοινωνίας όπου οι ηθικές αξίες δεν επιβάλλονται εξωτερικά. Αντιθέτως, στην περίπτωση του Rawls οι όροι συγκρότησης της κοινωνίας μετατίθενται στην υποθετική συμβολαιϊκή κατασκευή της πρωταρχικής θέσης, όπου οι όροι της δικαιοσύνης προκύπτουν εκτός των ορίων του πραγματικού κοινωνικού σχηματισμού, πίσω από ένα «πέπλο άγνοιας».