Ο ανθόκηπος

Η Ιστορία ασχολείται με συγκρούσεις στρατών, με εξουσίες κάθε είδους και ξεχνάει τις μικρές ιστορίες των αγνώστων, των ανθρώπων του λαού, όπως των φίλων και συμμαθητών μου, των αγνών εκείνων παιδιών με τη μεγάλη καρδιά που έπρεπε κάποτε να ειπωθεί κάπου, σε κάποιες σελίδες βιβλίου να καταγραφεί. Για μένα είναι μια δικαίωση. Η δικαίωσή τους, οφειλή δική μας, που αυτοί ποτέ δεν θα τη ζητούσαν, ακόμη και αν ζούσαν. Όσοι είχαν την τύχη να επιζήσουν, πρέπει να θεωρούν χρέος τους την ανάσυρση από εκείνο το τραγικό και ένδοξο παρελθόν, και την ανασύσταση της σύντομης ζωής τους και δράσης του. Τόσα χρόνια από μένα κρατήθηκε γραμμένη η μνήμη τους στην καρδιά μου. Τώρα, ήρθε η ώρα να την κάνω γνωστή σε περισσότερους. Οφειλή σ' εκείνους που αντιστάθηκαν σε μια βαριά Κατοχή, χρέος στη μνήμη φίλων αγαπημένων που τίμησαν την Ελληνική Αντίσταση και πίεσαν να έρθει η Λευτεριά γρηγορότερα.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου