Τα θέλουμε όλα

Ο
Νάννι Μπαλεστρίνι έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, αλλά το ενδιαφέρον για τον ίδιο και το έργο του παραμένει πάντα ενεργό. Τιμώντας τη μνήμη του, επανεκδίδουμε το σημαντικότερο, ίσως, έργο του, το Τα θέλουμε όλα, φέρνοντάς το σε επαφή με τους νεότερους αναγνώστες. Τους νέους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αποκλεισμένους, που πλεονάζουν στα ζοφερά χρόνια των μνημονίων. Ο Μπαλεστρίνι ανήκε στους συγγραφείς που δεν ξέχασαν τα σημεία αφετηρίας τους. Τουναντίον, θεωρούσε ότι αν σε κάτι χρησιμεύουν οι συγγραφείς είναι «για να διηγηθούν εκ των υστέρων την ιστορία όσων συνέβησαν», αποτελώντας έναν από τους ελάχιστους ραψωδούς των ταξικών αγώνων που συντάραξαν την Ευρώπη του 20ού αιώνα.
Γιατί στο εμβληματικό αυτό έργο ατίθασος πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο νεαρός εργάτης-μάζα: ο προλετάριος του Νότου που πάνω στη δική του εργασία στηρίχτηκε η ιταλική και ευρωπαϊκή βιομηχανική ανάπτυξη στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Είναι ο «εργάτης για όλες τις δουλειές». Ανειδίκευτος και με τεράστια κινητικότητα, διαδοχικά εργάτης γης, οικοδόμος, άνεργος και τελικά μετανάστης, που αφηγείται με τη δική του κοφτή γλώσσα και από τη δική του ταξική σκοπιά πώς έμαθε μέσα στις πελώριες αυτοκινητοβιομηχανίες του Βορρά να οργανώνει το δικό του δυναμικό εξέγερσης.
Ύστερα από μια σειρά άτυχων προσπαθειών να δουλέψει στο Νότο, ρίχνεται στην υποχρεωτική περιπέτεια της μετανάστευσης. Στο Μιλάνο, όπου δέχεται να κάνει τις πιο διαφορετικές δουλειές, αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται βουτηγμένος μέσα σε μια κοινωνία παράλογη, βασισμένη στην εργατική καταπίεση και την κατανάλωση. Τότε είναι που ξεκινάει έναν πρώτο, δικό του αγώνα ενάντια στην κατάσταση αυτή, έναν αγώνα αντιφατικό, γεμάτο πονηριά και αλαζονεία, για να ικανοποιήσει τις δικές του ατομικές ανάγκες και να ξεφύγει από τους αδυσώπητους νόμους της παραγωγής. Μέχρις ότου, στις αρχές του ’69, προσλαμβάνεται στη Φίατ. Από δω και πέρα η πορεία του ήρωα μας θα είναι διαφορετική. Θα είναι δεμένη με τις συνελεύσεις, τις λεπτομέρειες και τα χρονικά που ξαναζωντανεύουν μέρα τη μέρα τις φάσεις των μεγάλων ταξικών αγώνων που πέρασαν στην ιστορία του παγκόσμιου κινήματος σαν ιταλικό θερμό φθινόπωρο. Το βιβλίο αυτό του Νάννι Μπαλεστρίνι δεν είναι απλά ένα καλό μυθιστόρημα που άντεξε στον χρόνο. Είναι κάτι παραπάνω, στον βαθμό που τόσο ως περιεχόμενο όσο και ως τίτλος, υιοθετήθηκε όχι μόνον από εκείνους που διεξήγαγαν τους κοινωνικούς αγώνες στα τέλη του 20ού αιώνα, αλλά και από αυτούς που τους συνεχίζουν και στον 21ο.