Ένα πάθος στην έρημο

Το διήγημα αυτό του Μπαλζάκ δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 24 Δεκεμβρίου 1830 στη Revue de Paris και κατόπιν το 1837 στο τρίτο μέρος των Etudes philosophiques. Αποτελεί μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση μέσα στο πληθωρικό μπαλζακικό έργο, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενο.

"Ακριβώς ένα μήνα μετά το Sarrasine, όπου παρουσίαζε τον έρωτα ενός γλύπτη για έναν καστράτο, ο Μπαλζάκ προσεγγίζει ένα θέμα επίσης σκανδαλώδες για μια κοινωνία που σημαδεύεται από τον πουριτανισμό, τον έρωτα ενός στρατιώτη και μιας λεοπάρδαλης. Χρησιμοποιεί ως αφετηρία ένα συμβάν από την επικαιρότητα: σε πρώτη παρουσίαση στην Ευρώπη, στα τέλη του χειμώνα του 1829 στο Παρίσι, ο θηριοδαμαστής Ανρί Μαρτέν επιδεικνύει στο κοινό τα εξημερωμένα του θηρία. Η τεχνική ήταν απλή και τολμηρή: ο θηριοδαμαστής εξασφάλιζε την αφοσίωση των ζώων μέσω περισσότερο ή λιγότερο προωθημένων σεξουαλικών αγγιγμάτων. Εκμεταλλευόμενος αυτό το περιστατικό, ο Μπαλζάκ θα χτίσει μια αφήγηση που ξεκινά με αντικειμενική χροιά και που υποτίθεται πως υποστηρίζει μια αξιοσέβαστη ηθικοπλαστική αντίληψη: "Πιστεύετε, λοιπόν, ότι τα ζώα δεν έχουν διόλου συναισθήματα; […] Μάθετε πως μπορούμε να τους μεταδώσουμε όλες τις διαστροφές του πολιτισμού μας. […]". (απόσπασμα από το επίμετρο του Joel Gayraud που συνόδευε τη γαλλική έκδοση του διηγήματος στις εκδόσεις Mille et Une Nuits, 1994)