Η γεροντοκόρη

Στα πλαίσια της «Ανθρώπινης Κωμωδίας», ο Μπαλζάκ συνθέτει την «Γεροντοκόρη» του, μια συναρπαστική μελέτη ηθών της κλειστής επαρχιακής κοινωνίας της Αλανσόν και των ανθρώπων της. Τρεις χαρακτηριστικοί τύποι ανδρών, ο ιππότης ντε Βαλουά, εκπρόσωπος της ξεπεσμένης αριστοκρατίας, ο ντυ Μπουσκιέ, εκπρόσωπος της ανερχόμενης αστικής τάξης και ο Αθανάσιος Γκρανσόν, ένας νέος ρομαντικός ποιητής, προσπαθούν να κερδίσουν την καρδιά και τα πλούτη της Ρόζας Κορμόν, μιας τυπικής γεροντοκόρης.
Μέσα από την εξαίρετη ψυχογραφία των ηρώων του, με συνεχείς ιστορικές αναφορές και εξαντλητικές περιγραφές, με ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, ο Μπαλζάκ, σ’ αυτό το μικρό σε έκταση αλλά άρτιο μυθιστόρημα. Κατορθώνει να δώσει πειστικά την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης.
¨Η γεροντοκόρη» ολοκληρώθηκε το 1836 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες, σε γαλλική καθημερινή εφημερίδα.


"Η Γεροντοκόρη" σόκαρε όταν πρωτοεμφανίστηκε. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι σκανδάλισε. Χωρίς να μπούμε στις λεπτομέρειες του κειμένου, τις οποίες αφήνουμε να ανακαλύψει ο αναγνώστης, μπορούμε να πούμε ότι δύο παράγοντες συνέβαλαν σ' αυτήν την αντίδραση του κοινού. Από τη μια μεριά το θέμα (το θέμα της "γεροντοκόρης" είναι πάντα λίγο ή πολύ ταμπού) δεν μπορούσε παρά να φέρει σε δύσκολη θέση τους αναγνώστες του 1836. Από την άλλη μεριά, το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα από τα λίγα κείμενα του Μπαλζάκ όπου η ειρωνία είναι πανταχού παρούσα. Χοντρά χωρατά πάνω σ' ένα τόσο "σοβαρό" θέμα, κοροϊδία που αγγίζει την αναισχυντία, οχληρές παρατηρήσεις που εκφράζουν έναν ψυχολογισμό που γειτονεύει με την αγέννητη ακόμη ψυχανάλυση: ιδού τα υλικά που πρέπει να αναμείξεις για να προκαλέσεις την απέχθεια και την απώθηση των αναγνωστών της εποχής.