Το κρίνο στην κοιλάδα

Τον είπαν "Ναπολέοντα των Γραμμάτων" και σφετερίστηκε το "ντε" της ευγενείας χάρη στη δύναμη της πένας του. "Υπάρχει στις πιο ενάρετες γυναίκες κάτι που δεν είναι ποτέ αγνό", παρατήρησε ο ίδιος ο συγγραφέας. Άσπρο κρίνο και μαζί κόκκινο άνθος του πάθους, η κυρία ντε Mορσώφ, σύζυγος και μητέρα δυο παιδιών, θα καθοδηγήσει τον νεαρό Φελίξ ντε Bαντενές στους δρόμους της ζωής και της μελλοντικής του σταδιοδρομίας. Στην ψυχή της, ένας άγνωστος αγώνας διεξάγεται, με τέλος τραγικό, ανάμεσα σ' εκείνη και στο πάθος της. Ένα πάθος σφραγισμένο από τη μαγεία της σύμπτωσης, που προσκρούει στα αυστηρά θρησκευτικά και κοινωνικά ταμπού της εποχής...
Το κρίνο στην κοιλάδα θεωρήθηκε το μυθιστόρημα των διασταυρωμένων πόθων, μια μακριά εξομολόγηση μέσ' από τη διάλεκτο των λουλουδιών ή την επιστολογραφία. Kαι ακόμα, κρίθηκε το ωραιότερο και πιο παρεξηγημένο έργο του Ονορέ ντε Mπαλζάκ, με απόηχους ιερούς και μαζί βαθύτατα αισθησιακούς, εφάμιλλους εκείνων του Άσματος Ασμάτων. Mέσ' απ' τις σελίδες του θα αναβλύσει ένας συνδυασμός ποίησης, δύναμης και αλήθειας με την υπογραφή ενός μεγάλου συγγραφέα.

Το "Κρίνο στην κοιλάδα", έργο που προκάλεσε μια πληθώρα κρίσεων, επικρίσεων και αντιλογιών, και έγινε αιτία να συρθεί ο Μπαλζάκ στα δικαστήρια, είναι πιθανότατα το ωραιότερο και το πιο παρεξηγημένο από τα έργα του. Δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο το 1836, σε δύο τόμους. Προηγείτο του κειμένου ένας πολυσέλιδος πρόλογος, με τίτλο "Ιστορικό της δίκης στην οποία έδωσε λαβή Το κρίνο στην κοιλάδα, όπου ο Μπαλζάκ εξέθετε μ' όλες τις λεπτομέρειες τη σύγκρουση που τον έφερε αντιμέτωπο με τον Μπουλόζ, διευθυντή των περιοδικών La Revue des deux mondes και La Revue de Paris. Ακολουθώντας τη συνήθειά του, ο συγγραφέας είχε θελήσει να δημοσιεύσει το μυθιστόρημά του σε περιοδικό, προτού εκδοθεί σε βιβλίο.