Η Κοκό στην Κοπεγχάγη

Συστήνεται ως ρακοσυλλέκτης στιγμών και ως εθνογράφος των δρόμων, χαρακτηρίζεται ιχνηλάτης των βιβλίων και αναρχικός του πνεύματος και από σήμερα είναι ο ξεναγός μίας εποχής που ο χρόνος έδωσε μια αίγλη και η ιστορία μια άφεση...
Ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, όχι πολύ παλιά, ούτε και πρόσφατα, αλλά τότε που στην Αθήνα, οι παρέες έγραφαν ιστορία, τα στέκια μαγνήτιζαν «φίλους» που με την πένα τους, τους στίχους τους και τον βίο τους άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα στο μεταίχμιο μιας αλλαγής.
Η μεταπολίτευση είναι μια περίοδος σε διαρκή «αγιοποιήση» και έναν συνεχή «αφορισμό». Είναι μια εποχή που ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, ξεπήδησε το γκρι, ως μια «ιδέα» που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο Ίκαρος, ως άλλος «μυθικός» ήρωας της γραφής, μας τη μεταλαμπαδεύει. Το βιβλίο αποτελεί μια «μαρτυρία» της εποχής της Μεταπολίτευσης και απευθύνεται σε ρομαντικούς και ρεαλιστές, βιβλιόφιλους και μη, πολιτικοποιημένους και απολιτίκ.


«Η μουσική, μικρέ», είπε στρέφοντας το βλέμμα του στο απορημένο δικό μου βλέμμα, «ναι, η μουσική, Νίκο, μας πήγαινε και μας έφερνε, και συνεχίζει να μας πηγαίνει και να μας φέρνει, όσους έχουμε απομείνει -ή να πω: ξεμείνει;-, ξέρω κι εγώ, τέλος πάντων, τα τραγούδια, η μουσική, και ο κινηματογράφος, και κάποια βιβλία.Ήμασταν παιδιά του βινυλίου, του σελιλόιντ, και του χαρτιού». (...Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)