Ω!

Ω!
Βελούδινη Βασίλισσα
Βαθυκύανων Βυθών!

Ένα πρωτότυπο, πρωτοποριακό βιβλίο, το «Ω!» του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη και του Πάρι Κούτσικου, επιχειρεί με επιτυχία γοητευτική έναν συνδυασμό λόγου και εικόνας, γραπτής ποίησης και φωτογραφικής περιπλάνησης.

Οι δύο καλλιτέχνες συνέθεσαν το «Ω!» συνεργαζόμενοι επί σχεδόν δύο χρόνια. Αποσπάσματα ή και μεμονωμένες λέξεις του ποιήματος του Μπαμπασάκη μεγεθύνονταν και τοποθετούνταν, σαν αφίσες, στα πιο ετερόκλητα μέρη της Αθήνας, έμεναν εκεί, τα διάβαζαν και τα σχολίαζαν περαστικοί, χωρίς να ξέρουν τι είναι, άλλοτε έκπληκτοι και άλλοτε θαυμάζοντας την αναπάντεχη παρουσία ενός δυναμικού στίχου σε τοίχους, κολώνες, χαλάσματα, κάβους, εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα, ερημωμένες αυλές. Εν συνεχεία, ο Κούτσικος φωτογράφιζε τις συνήθως φθαρμένες αυτές «αφίσες».

Για πρώτη φορά στα χρονικά της ποίησης και του καλλιτεχνικού-εικαστικού βιβλίου σημειώνεται μία τέτοια συνεργασία. Υπερβαίνει την street art ως προς το ότι δεν έγινε με τυχαίο, αυθόρμητο τρόπο και από «ανώνυμους» καλλιτέχνες του δρόμου, αλλά οργανωμένα, μεθοδικά και από δύο καλλιτέχνες, έναν ποιητή και έναν φωτογράφο-εικαστικό & γραφίστα, που υπογράφουν ευθαρσώς το έργο τους. Άλλες πρωτοτυπίες του «Ω!» είναι το ότι εδώ η φωτογραφία δεν εικονογραφεί το περιεχόμενο της ποίησης, δεν αποτελεί διακόσμηση ή συμπλήρωμά του αλλά ένα αυτόνομο σχόλιο, μία εικαστική δήλωση ότι ο Έρωτας μπορεί ακόμα και στα ερείπια, τους σκουπιδότοπους, και τις ερημιές της πόλης να ανθίσει. Ακόμα, αυτό καθαυτό το ποιητικό κείμενο του «Ω!» απομακρύνεται από τα συνήθη ερωτικά ποιήματα ως προς το ότι δεν γογγύζει, δεν αποτελεί παράνομο παράπονο, δεν θρηνεί για την απουσία της Αγαπημένης, δεν διαμαρτύρεται, έστω λυρικά, για το ότι η Αγαπημένη δεν δίνεται στον Αγαπημένο, αλλά απεναντίας, αντλώντας από την συναρπαστική παράδοση του western και του noir, εκθειάζει τον Έρωτα, τραγουδάει τον Θρίαμβο της Αγάπης, εγκωμιάζει την Αίγλη του Σαρκικού Σμιξίματος. Στο «Ω!» οι εραστές δεν είναι αντίπαλοι, ο εμφύλιος έχει εξοριστεί, Εκείνος και Εκείνη είναι συνένοχοι, συμπότες, συνδαιτυμόνες, συνωμότες. Είναι Σύμμαχοι.

Το «Ω!», πέρα από την όποια καλλιτεχνική (ποιητική & εικαστική-φωτογραφική) αξία του, συνιστά μιαν έντονη και έντιμη πρόταση επαναπροσδιορισμού των ερωτικών ηθών, μια άλλη ματιά στο ερωτικό σύμπαν, έναν άλλο τρόπο έκφρασης και εκδήλωσης του εκρηκτικού και εμπρηστικού συναισθήματος του Έρωτα. Είναι θλιβερά γνωστό ότι ο Έρωτας στους καιρούς μας γρήγορα υποβιβάζεται σε ανιαρή διευθέτηση, ταχύτατα τεμαχίζεται σε μία σειρά ανούσιων «καθηκόντων» και εκπίπτει σε «αγγαρεία». Στο «Ω!» ο Έρωτας, διατηρώντας κρίσιμες αποστάσεις τόσο από τον πλατωνισμό όσο και από την πορνογραφία, λαμπρύνεται στην πνευματική, ψυχική, και σαρκική διάστασή του.

Προγραμματίζονται εκδηλώσεις για το «Ω!», με παρουσιάσεις, απαγγελίες, εκθέσεις του εικαστικού-φωτογραφικού υλικού, πολλή και καλή μουσική, άφθονο ποτό, διακεκαυμένες συζητήσεις.