Το ημερολόγιο ενός δαίμονα

Αρκετά ενδιαφέρον και έξυπνο βιβλίο που κάποιος άνετα θα το ενέτασσε στην κατηγορία της χιουμοριστικής σπλάτερ λογοτεχνίας ( αν υπάρχει κάτι τέτοιο!). Oρισμένοι αναγνώστες του είδους υποστήριξαν
( στην ιστοσελίδα του σ.) ότι δεν ήταν ούτε αρκετά χιουμοριστικό ούτε αρκετά σπλάτερ. Διαβάζοντάς το διαπίστωσα ότι ούτε το ένα, δηλαδή το χιούμορ, ούτε το άλλο, δηλαδή το σπλάτερ, είναι τα δυνατά σημεία του κειμένου. Κατά τη γνώμη μου, ενώ το βιβλίο ξεκινά με πολύ οξυδερκή τρόπο ( με τις παραινέσεις του δαίμονα- συγγραφέα προς τον αναγνώστη για άμεση καύση του βιβλίου!) αμέσως μετά κάνει μια απίστευτη «κοιλιά», όπου διαβάζουμε αρκετά αδιάφορες έως και κακογραμμένες σελίδες με ιδιαίτερη έμφαση σε σπλάτερ περιγραφές
( θαρρείς και το βασικό μέλημα του σ. ήταν αυτές καθαυτές οι περιγραφές π.χ. όλη η περιπέτεια του δαίμονα στο Τζόσουα Φίλντς βρίθει από σπλάτερ θανάτους) για να απογειωθεί ξανά κάπου από τη μέση κι έπειτα, τόσο περιγραφικά όσο και μυθοπλαστικά, με την υπόθεση του βιβλίου να εκτυλίσσεται στο εργαστήριο του Γουτεμβέργιου.
Σαφώς δε λείπουν οι συγγραφικές αρετές από τον Clive Barker. Η περιγραφική του δύναμη και η φαντασία του είναι απίστευτες όπως και η διάθεση ψυχολογικών και διανοητικών παιχνιδισμών με τον ίδιο τον αναγνώστη με τη μορφή συμβουλών, παραινέσεων αλλά και απειλών. Ωστόσο το βιβλίο παραμένει ανισοβαρές. Διαβάζεται όμως άνετα και στο τέλος κερδίζει τις εντυπώσεις με τα όσα ιστορούνται στο εργαστήριο του Γουτεμβέργιου την εποχή που αυτός εφευρίσκει το τυπογραφικό πιεστήριο. Ο αναγνώστης θα το βρει σε πολλά σημεία διασκεδαστικό και θα νιώσει το ταλέντο του σ. να τον κατακτά σιγά σιγά. Αρκετά καλό…