Παύλος και Φρειδερίκη

Σετ δύο τόμων.

Όταν το 1864 ο πρίγκιπας Χριστιανός Θ΄ της Δανίας ήρθε στην Ελλάδα, ως ο νέος Βασιλεύς στην θέση του Όθωνα που είχε απομακρυνθεί από τούς Άγγλους το 1862 δεν θα μπορούσε ασφαλώς, εκείνη την στιγμή, να προεξοφλήσει ότι η νέα δυναστεία θα διαρκούσε τουλάχιστον εκατό χρόνια, μέχρι τον θάνατο του Βασιλέως Παύλου Α΄ το 1964. Αφού έλαβε το όνομα ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄ ο νέος Βασιλιάς ασπάσθηκε από την αρχή το Ορθόδοξο δόγμα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις με τις οποίες επιθυμούσε να α-σκήσει τα καθήκοντά του, αντικαθιστώντας το επίγραμμα: "ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" που είχε καθιερώσει ο Όθωνας με το δικό του που ήταν: "ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΟΥ".
Όλοι οι μετέπειτα απόγονοι του Γεωργίου Α΄ τήρησαν με ευλάβεια το νόημα του παραπάνω επιγράμματος. Τόσον ο διάδοχός του Κωνσταντίνος ΙΒ΄ όσον και οι μετέπει-τα Βασιλείς, κατά σειράν, Αλέξανδρος Α΄, Γεώργιος Β΄ και Παύλος Α΄ παρέμειναν πά-ντοτε στο πλευρό του λαού τους, δηλαδή όλων των Ελλήνων, συνεπείς με τον όρκο που είχαν δώσει όταν ανέλαβαν τα καθήκοντά τους ο καθένας ξεχωριστά και γι' αυτό προ-κάλεσαν, πολλές φορές, τόσον την μήνιν όσον και τον φθόνον των πολιτικών οι οποίοι, αν και εκλεγμένοι δεν τηρούσαν, όπως θα έπρεπε, πάντοτε τις υποσχέσεις που είχαν δώσει για να αποσπάσουν τις ψήφους του ελληνικού λαού.

Το δίτομο έργο του ιστορικού και συγγραφέως κ. Κων. Μπαρμπή, αναφέρεται πρωτίστως στην περίοδο κατά τήν οποία το βασιλικό ζεύγος Παύλου και Φρειδερίκης άσκησε ευόρκως τα καθήκοντά του και παρέμειναν στην μνήμη του ελληνικού λαού ως οι βασιλείς "του μέτρου και της κατανοήσεως". Ο κ. Κων. Μπαρμπής με την πλούσια εμπειρία που διαθέτει, μελετώντας επί πολλά χρόνια την ελληνική ιστορία, καταγράφει με ακρίβεια και παραθέτει στο έργο του αυτό, όλα τα σημαντικότερα γεγονότα που χάραξαν την ελληνική ιστορία, τόσον κατά την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου όσον και αργότερα στην διάρκεια του συμμοριτοπολέμου στα οποία συμμετείχε το βασιλικό ζεύγος Παύλου και Φρειδερίκης θέτοντας την σφραγίδα του με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος και του ελληνικού λαού.
Επί πλέον, παραθέτει άγνωστες λεπτομέρειες για το ευρύ κοινό αναφορικά με την προσωπική ζωή της Βασιλικής οικογενείας, από το 1947 που ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του ο Βασιλεύς Παύλος Α΄ μέχρι τον θάνατό του τον Μάρτιο του 1964. Ειδικότερα, αναφέρεται διεξοδικά και στην Βασίλισσα Φρειδερίκη, με την οποία ο συγγραφέας είχε την τύχη να συνομιλήσει μαζί της αρκετές φορές, εκείνη την περίοδο, αντλώντας χρήσιμες πληροφορίες από την ίδια σχετικά με τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στο παρασκήνιο και στα οποία πρωταγωνίστησε η Βασίλισσα είτε αλληλογραφώντας προσωπικά με ισχυρές προσωπικότητες εκείνης της εποχής επιζητώντας την συμβολή τους προς όφελος της Ελλάδος είτε δημιουργώντας, με δική της πρωτοβουλία, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα μπορούσαν τα ελληνόπουλα να επιβιώσουν με ασφάλεια υπό την προστασία της, όπως για παράδειγμα, με τις παιδουπόλεις που έστησε την περίοδο που οι αντάρτες του Ε.ΛΑ.Σ. με το παιδομάζωμα αποτελούσαν την βασικότερη απειλή για κάθε ελληνική οικογένεια που είχε ανήλικα παιδιά.

Εν κατακλείδι, με το βιβλίο αυτό αποκαθίσταται, έστω και με καθυστέρηση, η ιστορική αλήθεια αναφορικά με τον θεσμό της μοναρχίας που μπορεί πλέον να μήν ισχύει στην Ελλάδα, μετά το δημοψήφισμα του 1974 όμως, τα πρόσωπα που τον ενσάρκωναν μέχρι τότε έχουν συκοφαντηθεί, πολλές φορές, στην συνείδηση του ελληνικού λαού από ορισμένους "επαγγελματίες" πολιτικούς για ευνοήτους λόγους ο κυριότερος από τους οποίους είναι, ότι θεωρούσαν τους Βασιλείς σαν εμπόδιο στην πολιτική τους σταδιοδρομία επειδή υπήρξαν πάντοτε θεματοφύλακες του πολιτεύματος σε αντίθεση με τούς περισσότερους πολιτικούς ηγέτες που ήθελαν και εξακολουθούν ακόμη και σήμερα, να εφαρμόζουν το πολίτευμα σύμφωνα με τις προσωπικές τους επιδιώξεις προκειμένου να κυβερνούν ανεμπόδιστα την Ελλάδα.