Τελευταία Tριλογία

Στην Τελευταία Τριλογία του Σάμιουελ Μπέκετ εντάσσονται τρία αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ου? αιώνα. Προεκτείνοντας τη διερεύνηση της ύπαρξης στα ο?ρια του ανθρώπινου, ο Μπέκετ καταφέρνει να υποβάλει μια διακριτή ανθρωπιά, η οποία διατηρεί το ίχνος της μέσα απο? την έκφραση του πόνου, της επιθυμίας, της δια?θεσης, ακο?μα και στις πιο οριακε?ς στιγμε?ς. Το υποκει?μενο, σε μια κατα?σταση ο?που μοια?ζει πλε?ον αδυ?νατη η λειτουργι?α της μνη?μης, της αντι?ληψης και της γλω?σσας, καταφε?ρνει με?σα απο? τον λυρισμο?, την ιδιο?τυπη συμπο?νια και τρυφερο?τητα που εκφρα?ζει ο Μπε?κετ, να διασω?σει ε?να ελα?χιστο νο?ημα στην υ?παρξη.

Στο τελευταίο κείμενο της Τριλογίας η λογοτεχνική αφαίρεση –και η πρόζα του Μπέκετ συγκεκριμένα– αγγίζει τα όριά της. Η εμβληματική φράση «Ο?λα περασμε?να. Ποτε? τι?ποτε α?λλο. Ο?λα δοκιμασμε?να. Ο?λα αποτυχημε?να. Χωρι?ς σημασι?α. Να προσπαθη?σεις ξανα?. Να αποτυ?χεις ξανα?. Να αποτυ?χεις καλυ?τερα» οργανώνει έναν μοναδικό λεκτικό αλγόριθμο ο οποίος, ξεκινώντας από τον λόγο του Ε?ντγκαρ στον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ και τη «θε?ληση να αποτυ?χεις καλυ?τερα», δομεί μέσα από την επαναληπτική χρήση εικόνων και λέξεων την επιμονή του λόγου να εκφράσει, όσο το δυνατόν πιο πιστά, τη διάσωση ενός φωτεινού ελάχιστου στην αναπόφευκτη πορεία προς τη φθορά και τον θάνατο.

Τα τρι?α κει?μενα της Τελευται?ας Τριλογι?ας συνοδευ?ονται απο? το τελευται?ο πεζο? που ε?γραψε ο Μπε?κετ, τα Σκιρτήματα. Σε αυτό, με αφηγηματικό άξονα τη μορφή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου, η γραφή μετατρέπεται σε μια σειρά ασκήσεων αντίληψης, αισθήσεων, μνήμης και σκέψης, για να καταλήξει και πάλι στην αναμέτρηση με τις λέξεις και την επιτακτικότητα της επιθυμίας «όλα να τελειώσουν»