Η Αννα των πέντε πόλεων

Την άλλη μέρα η Άννα έλαβε ένα γράμμα από το γραμματέα κάποιας εταιρείας, μαζί με μια ταχυδρομική επιταγή δέκα λιρών. Πριν μερικές βδομάδες ο πατέρας της είχε ανακαλύψει ένα λάθος στο ποσό της έκπτωσης του φόρου που είχε πληρώσει αυτή η εταιρεία και είχε δώσει στην Άννα οδηγίες για να απαιτήσει το ποσό. Εκείνη είχε υπακούσει και μετά το είχε ξεχάσει. Και σήμερα είχε έρθει η επιταγή, αγόρασε κι έφτιαξε κρυφά τα ρούχα της και μετά, δυο μέρες πριν από την κανονισμένη ημερομηνία αναχώρησης, είπε στον πατέρα της τι είχε κάνει. Λύσσαξε από το θυμό του, αλλά αφού ο θυμόε του παραήταν παράλογος για να καταφέρει να τον εκφράσει κατανοητά με λόγια, είχε την εξυπνάδα να μείνει βουβός. Η Άννα σκεφτόταν με πίκρα ότι μόνο στην τύχη όφειλε το ότι θα πήγαινε διακοπές –γιατί αν ταο ποσό αυτό είχε έρθειλίγο πιο νωρίς ή λίγο πιο αργά, ή σαν απλή επιταγή δε θα μπορούσε να τις κάνει πραγματικότητα.