0
Your Καλαθι
Η μαγεία είναι γένους θηλυκού
Περιγραφή
Όταν ένα αστυνομικό θρίλερ παντρεύεται με τη γοητεία της λογοτεχνίας, ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός.
Ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα. Συγκατοικεί μαζί της ένα χρόνο γνωρίζοντας μόνο το όνομά της. Η απόλυτη ευτυχία. Του ανακοινώνουν το θάνατό της. Η γυναίκα σκοτώθηκε στο τρένο. Ατύχημα; Δολοφονία; Αυτοκτονία; Η αστυνομία αρχίζει τις ανακρίσεις. Πιθανολογούν ότι είναι τρομκράτης του I.R.A. Ο ίδιος κινδυνεύει σκαλίζοντας το παρελθόν της. Αυτό που θα ανακαλύψει, ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Ο Μάρτιν Μπέντφορντ, πρώην δημοσιογράφος που εγκατέλειψε το επάγγελμά του για χάρη της λογοτεχνίας, είναι άγγλος συγγραφέας και μένει στο Λονδίνο στο βιογραφικό του δεν υπάρχει έτος γέννησης. Στο μυθιστόρημά του Η μαγεία είναι γένους θηλυκού (πρωτότυπος τίτλος The Houdini Girl ) βάζει τον ήρωά του, τον Ρεντ, επαγγελματία ταχυδακτυλουργό, να αφηγείται την ιστορία του με τη νεαρή Ιρλανδή Ρόζα Κέλι, την οποία γνώρισε τυχαία και είχαν συνοικήσει για κάποιο διάστημα. Η Ρόζα, που φαίνεται πως είχε μια κρυφή ζωή από αυτόν, έπεσε από ένα τρένο και σκοτώθηκε, χωρίς κανείς να μπορεί να πει αν πρόκειται για αυτοκτονία, ατύχημα ή δολοφονία. Ο Ρεντ ακολουθώντας τα ίχνη της πηγαίνει στο Αμστερνταμ προσπαθώντας να διαλευκάνει τη μυστηριώδη υπόθεση. Εκεί αντιμετωπίζει ένα επικίνδυνο κύκλωμα προαγωγών και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του.
Παράλληλα με την αφήγηση του Ρεντ ο αναγνώστης διαβάζει σε πρώτο πρόσωπο και την αφήγηση της Ρόζας και πληροφορείται τα πεπραγμένα της παιδικής της ηλικίας, η οποία δεν ήταν απολύτως ειδυλλιακή. Διότι μετά τον θάνατο των γονιών της σε τροχαίο η μικρή Ρόζα πήγε στο Λονδίνο να μείνει σε συγγενική της οικογένεια, όπου υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από τον θείο της. Ακριβώς σε εκείνα τα χρόνια κρύβεται το μυστικό της ηρωίδας και ο αναγνώστης το πληροφορείται από τη σύγκλιση των δύο αφηγήσεων. Το κλειδί του θανάτου της βρίσκεται στο παρελθόν της, το οποίο εντοπίζεται στο Αμστερνταμ και όχι στο Λονδίνο.
Μολονότι ο ήρωας είναι μάγος των εξαφανίσεων και των τρυκ που καθηλώνουν τους θεατές της τέχνης του, άρα θα έπρεπε να εντυπωσιάσει και τους αναγνώστες, αυτό δεν συμβαίνει. Για παράδειγμα, καθώς η πλοκή εξελίσσεται νομίζει κανείς ότι η Ρόζα είναι ζωντανή και παίζεται κάποιο έξυπνο παιχνίδι σε βάρος της παρατηρητικότητάς του. Τελικά μένει μια ενδιαφέρουσα ξενάγηση στην περιώνυμη πόλη του Αμστερνταμ, με τα εξαίσια κανάλια, τους ποδηλάτες, το σπίτι της Αννας Φρανκ, την «αμαρτωλή» συνοικία με τις βιτρίνες και τις κοπέλες πίσω από αυτές (εκπληκτικό θέαμα που συναντάται στο Αμβούργο και στην Αμβέρσα, δύο άλλα σημαντικά λιμάνια της Ευρώπης) και βεβαίως τα γνωστά καφενεία όπου μαζί με τον καφέ σερβίρονται νομίμως και μαλακά ναρκωτικά.
Φίλιππος Φιλίππου
ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-09-2001
ΚΡΙΤΙΚΗ
Το τρίτο μυθιστόρημα του Αγγλου Μάρτιν Μπέντφορντ «Η μαγεία είναι γένους θηλυκού» (Houdini Girl) είναι δύσκολο να ενταχθεί σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου στο οποίο από τις πρώτες σελίδες προβάλλεται ο γρίφος του θανάτου μιας νεαρής γυναίκας, αλλά θα μπορούσε να είναι μια τραγική ερωτική ιστορία ή ακόμα και μια αλληγορία για τη διπλότητα των ταυτοτήτων καθώς και μια πειστική ψυχογραφική καταγραφή των αισθημάτων ενός ερωτευμένου άντρα και της ευκολίας της παραπλάνησής του. Ταυτόχρονα, όμως, εξερευνάει τη φυσική και μεταφυσική σαγήνη της μαγείας και αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους ακόμα κι ένας πεπειραμένος ταχυδακτυλουργός μπορεί να παραπλανηθεί, καθώς κατά τη συναισθηματική του εμπλοκή με μια γυναίκα ανακαλύπτει πως τα δικά του ταχυδακτυλουργικά «όπλα» λίγο ωφελούν.
Ο Ρεντ, που πήρε το ψευδώνυμο Πίτερ Πρεστίζ, είναι ένας μάγος και τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα τού εξασφαλίζουν μια άνετη ζωή· συναντάει σε ένα παμπ της Οξφόρδης μια παρέα που του ζητάει να τους παρουσιάσει ένα από τα μαγικά του τρικ. Η Ρόζα Κέλι είναι το μέλος της παρέας που επιλέγει ο Ρεντ για την παρουσίασή του και της ζητάει να απλώσει τα χέρια της και να τα σφίξει σε γροθιά, κατόπιν τη ρωτάει αν πιστεύει στα στίγματα, αν είναι δηλαδή δυνατόν «να φέρουμε τα ίχνη των πληγών του Ιησού από το μαρτύριό του πάνω στο σταυρό» και τρίβει μέρος της στάχτης από το τασάκι των τσιγάρων πάνω στη γροθιά της, λέγοντάς της πως θα κάνει τη στάχτη να περάσει σαν στίγμα στο κέντρο της παλάμης της. Ολοι τον κοιτάζουν με δυσπιστία, καθώς όταν ανοίγει το χέρι της δεν υπάρχει σημάδι, τότε όμως ο Ρεντ τη ρωτάει αν είναι αριστερόχειρας, ζητώντας της να ανοίξει το αριστερό χέρι, για να εμφανιστεί το σημάδι του σταυρού ολοκάθαρα σχηματισμένο από στάχτη, μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα των θαμώνων. Υστερα από αυτή την εντυπωσιακή συνάντηση, αρχίζει και η σχέση τους, που κράτησε για έναν χρόνο. Στο υπόλοιπο μέρος της ιστορίας, ο Ρεντ μας πληροφορεί πώς πέρασε αυτός ο χρόνος με τη Ρόζα, μέχρι τη στιγμή που του ανακοινώθηκε ο θάνατός της από την αστυνομία, ο οποίος παρουσιάζεται ως αυτοκτονία χωρίς κίνητρα.
Αρχικά, η αστυνομία και ο Ρεντ είναι απολύτως συγχυσμένοι, καθώς αποκαλύπτεται πως σχεδίαζε να τον εγκαταλείψει, παρ' ότι το σώμα της βρέθηκε κάτω από τις γραμμές ενός τρένου, χωρίς αποσκευές. Η περαιτέρω έρευνα αποκαλύπτει πως το επίθετο της δεν είναι Κέλι, πως είχε πει ψέματα για την παιδική της ηλικία, εργαζόταν μονάχα τρεις μέρες τη βδομάδα, και όχι πέντε, στην εφημερίδα για Ιρλανδούς μετανάστες. Ο Ρεντ, ακολουθώντας συγκεκριμένα ίχνη που άφησε πίσω της, ανακαλύπτει πού πήγαινε όταν έλειπε, την παιδική της ηλικία και τους λόγους για τους οποίους ποτέ δεν τον είχε πραγματικά εμπιστευτεί.
Αυτό που εντυπωσιάζει τον ίδιο αλλά και τους αναγνώστες είναι πως ενώ εκείνος ως ταχυδακτυλουργός είναι ειδικός στην τέχνη της εξαφάνισης, συνδέεται με μια γυναίκα που αποδεικνύεται σαφώς ανώτερή του στο να κρύβει επιμελώς το παρελθόν της, να σβήνει τα ίχνη της και να δημιουργεί ψευδαισθήσεις.
Η αφήγηση του Μπέντφορντ είναι σε σημεία συναρπαστική και με γρήγορους ρυθμούς σκιαγραφεί τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως έναν ταχυδακτυλουργό που συμπαραστέκεται στον Ρεντ, μια γυναίκα που έτυχε να βρίσκεται στο ίδιο βαγόνι με τη Ρόζα καθώς και την ίδια τη Ρόζα.
Ο λόγος της εξαφάνισης της Ρόζας είναι σημαντικός για τον Ρεντ, καθώς και όλες οι λεπτομέρειες που προηγήθηκαν και εξετάζει συνεχώς τη σημασία τους, συγκρίνοντάς τες με τα δικά του ταχυδακτυλουργικά, όπως με το «Κορίτσι Ζιγκ Ζαγκ» ή με τη «Ζωντανή κούκλα», όπου με ένα φιλί ζωντανεύει ένα άγαλμα κι έτσι δημιουργείται η αόριστη αίσθηση στους αναγνώστες πως η Ρόζα πρόκειται να αναστηθεί.
Ο Ρεντ ποτέ δεν αποκαλύπτει τους τρόπους που εκτελεί τα ταχυδακτυλουργικά του, τα οποία βασίζονται κυρίως στη συνεργασία του με το κοινό, σε μια «συλλογική αναστολή της δυσπιστίας», και υποστηρίζει πως ιδανικό κοινό είναι αυτό που αποτελείται από μαθηματικούς, φιλοσόφους και επιστήμονες: «Οσο πιο ευφυής είναι ο θεατής τόσο περισσότερο λειτουργεί με τη λογική του -και τόσο ευκολότερα θα παραπλανηθεί». Η ευφυΐα είναι εμπόδιο για την αποκάλυψη του τρικ, γιατί όταν το παράλογο κάνει την εμφάνισή του, ο θεατής σαστίζει. Οταν αυτός λειτουργεί με τη λογική, με την παραδοχή της ύπαρξης ενός συνδετικού κρίκου ανάμεσα σε κάθε φαινομενική αιτία και στο αποτέλεσμα που ακολουθεί, είναι ευκολότερο να τα χάσει τη στιγμή που το ταχυδακτυλουργικό φτάνει στην κορύφωσή του, γιατί η ταχυδακτυλουργία βασίζεται στην ανατροπή αυτών των δεδομένων. Καθώς όμως αφαιρεί μία μία τις επιστρώσεις των ψευδαισθήσεων με τις οποίες έζησε για έναν ολόκληρο χρόνο, ανακαλύπτει πως η αλήθεια της σχέσης του μοιάζει με ένα από τα ταχυδακτυλουργικά του τρικ. «Κάνεις το αληθινό να φαίνεται ψεύτικο και το ψεύτικο αληθινό... Χαράζεις τα όρια μεταξύ αυτού που φαίνεται ότι συμβαίνει και αυτού που συμβαίνει στην πραγματικότητα».
Το ενδιαφέρον του μυθιστορήματος δυστυχώς μειώνεται στο δεύτερο μέρος, ειδικότερα στα κεφάλαια που εξελίσσονται στο Αμστερνταμ, όπου και βρίσκεται για να ερευνήσει το παρελθόν της αγαπημένης του. Η χωρίς λόγο επέκταση των περιγραφών και τα πρωτοπρόσωπα εξομολογητικά κεφάλαια της Ρόζας που παρεισφρέουν στην αφήγηση, αποδυναμώνουν την κατά τα υπόλοιπα εντυπωσιακή πλοκή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/11/2001
Ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα. Συγκατοικεί μαζί της ένα χρόνο γνωρίζοντας μόνο το όνομά της. Η απόλυτη ευτυχία. Του ανακοινώνουν το θάνατό της. Η γυναίκα σκοτώθηκε στο τρένο. Ατύχημα; Δολοφονία; Αυτοκτονία; Η αστυνομία αρχίζει τις ανακρίσεις. Πιθανολογούν ότι είναι τρομκράτης του I.R.A. Ο ίδιος κινδυνεύει σκαλίζοντας το παρελθόν της. Αυτό που θα ανακαλύψει, ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Ο Μάρτιν Μπέντφορντ, πρώην δημοσιογράφος που εγκατέλειψε το επάγγελμά του για χάρη της λογοτεχνίας, είναι άγγλος συγγραφέας και μένει στο Λονδίνο στο βιογραφικό του δεν υπάρχει έτος γέννησης. Στο μυθιστόρημά του Η μαγεία είναι γένους θηλυκού (πρωτότυπος τίτλος The Houdini Girl ) βάζει τον ήρωά του, τον Ρεντ, επαγγελματία ταχυδακτυλουργό, να αφηγείται την ιστορία του με τη νεαρή Ιρλανδή Ρόζα Κέλι, την οποία γνώρισε τυχαία και είχαν συνοικήσει για κάποιο διάστημα. Η Ρόζα, που φαίνεται πως είχε μια κρυφή ζωή από αυτόν, έπεσε από ένα τρένο και σκοτώθηκε, χωρίς κανείς να μπορεί να πει αν πρόκειται για αυτοκτονία, ατύχημα ή δολοφονία. Ο Ρεντ ακολουθώντας τα ίχνη της πηγαίνει στο Αμστερνταμ προσπαθώντας να διαλευκάνει τη μυστηριώδη υπόθεση. Εκεί αντιμετωπίζει ένα επικίνδυνο κύκλωμα προαγωγών και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του.
Παράλληλα με την αφήγηση του Ρεντ ο αναγνώστης διαβάζει σε πρώτο πρόσωπο και την αφήγηση της Ρόζας και πληροφορείται τα πεπραγμένα της παιδικής της ηλικίας, η οποία δεν ήταν απολύτως ειδυλλιακή. Διότι μετά τον θάνατο των γονιών της σε τροχαίο η μικρή Ρόζα πήγε στο Λονδίνο να μείνει σε συγγενική της οικογένεια, όπου υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από τον θείο της. Ακριβώς σε εκείνα τα χρόνια κρύβεται το μυστικό της ηρωίδας και ο αναγνώστης το πληροφορείται από τη σύγκλιση των δύο αφηγήσεων. Το κλειδί του θανάτου της βρίσκεται στο παρελθόν της, το οποίο εντοπίζεται στο Αμστερνταμ και όχι στο Λονδίνο.
Μολονότι ο ήρωας είναι μάγος των εξαφανίσεων και των τρυκ που καθηλώνουν τους θεατές της τέχνης του, άρα θα έπρεπε να εντυπωσιάσει και τους αναγνώστες, αυτό δεν συμβαίνει. Για παράδειγμα, καθώς η πλοκή εξελίσσεται νομίζει κανείς ότι η Ρόζα είναι ζωντανή και παίζεται κάποιο έξυπνο παιχνίδι σε βάρος της παρατηρητικότητάς του. Τελικά μένει μια ενδιαφέρουσα ξενάγηση στην περιώνυμη πόλη του Αμστερνταμ, με τα εξαίσια κανάλια, τους ποδηλάτες, το σπίτι της Αννας Φρανκ, την «αμαρτωλή» συνοικία με τις βιτρίνες και τις κοπέλες πίσω από αυτές (εκπληκτικό θέαμα που συναντάται στο Αμβούργο και στην Αμβέρσα, δύο άλλα σημαντικά λιμάνια της Ευρώπης) και βεβαίως τα γνωστά καφενεία όπου μαζί με τον καφέ σερβίρονται νομίμως και μαλακά ναρκωτικά.
Φίλιππος Φιλίππου
ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-09-2001
ΚΡΙΤΙΚΗ
Το τρίτο μυθιστόρημα του Αγγλου Μάρτιν Μπέντφορντ «Η μαγεία είναι γένους θηλυκού» (Houdini Girl) είναι δύσκολο να ενταχθεί σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου στο οποίο από τις πρώτες σελίδες προβάλλεται ο γρίφος του θανάτου μιας νεαρής γυναίκας, αλλά θα μπορούσε να είναι μια τραγική ερωτική ιστορία ή ακόμα και μια αλληγορία για τη διπλότητα των ταυτοτήτων καθώς και μια πειστική ψυχογραφική καταγραφή των αισθημάτων ενός ερωτευμένου άντρα και της ευκολίας της παραπλάνησής του. Ταυτόχρονα, όμως, εξερευνάει τη φυσική και μεταφυσική σαγήνη της μαγείας και αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους ακόμα κι ένας πεπειραμένος ταχυδακτυλουργός μπορεί να παραπλανηθεί, καθώς κατά τη συναισθηματική του εμπλοκή με μια γυναίκα ανακαλύπτει πως τα δικά του ταχυδακτυλουργικά «όπλα» λίγο ωφελούν.
Ο Ρεντ, που πήρε το ψευδώνυμο Πίτερ Πρεστίζ, είναι ένας μάγος και τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα τού εξασφαλίζουν μια άνετη ζωή· συναντάει σε ένα παμπ της Οξφόρδης μια παρέα που του ζητάει να τους παρουσιάσει ένα από τα μαγικά του τρικ. Η Ρόζα Κέλι είναι το μέλος της παρέας που επιλέγει ο Ρεντ για την παρουσίασή του και της ζητάει να απλώσει τα χέρια της και να τα σφίξει σε γροθιά, κατόπιν τη ρωτάει αν πιστεύει στα στίγματα, αν είναι δηλαδή δυνατόν «να φέρουμε τα ίχνη των πληγών του Ιησού από το μαρτύριό του πάνω στο σταυρό» και τρίβει μέρος της στάχτης από το τασάκι των τσιγάρων πάνω στη γροθιά της, λέγοντάς της πως θα κάνει τη στάχτη να περάσει σαν στίγμα στο κέντρο της παλάμης της. Ολοι τον κοιτάζουν με δυσπιστία, καθώς όταν ανοίγει το χέρι της δεν υπάρχει σημάδι, τότε όμως ο Ρεντ τη ρωτάει αν είναι αριστερόχειρας, ζητώντας της να ανοίξει το αριστερό χέρι, για να εμφανιστεί το σημάδι του σταυρού ολοκάθαρα σχηματισμένο από στάχτη, μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα των θαμώνων. Υστερα από αυτή την εντυπωσιακή συνάντηση, αρχίζει και η σχέση τους, που κράτησε για έναν χρόνο. Στο υπόλοιπο μέρος της ιστορίας, ο Ρεντ μας πληροφορεί πώς πέρασε αυτός ο χρόνος με τη Ρόζα, μέχρι τη στιγμή που του ανακοινώθηκε ο θάνατός της από την αστυνομία, ο οποίος παρουσιάζεται ως αυτοκτονία χωρίς κίνητρα.
Αρχικά, η αστυνομία και ο Ρεντ είναι απολύτως συγχυσμένοι, καθώς αποκαλύπτεται πως σχεδίαζε να τον εγκαταλείψει, παρ' ότι το σώμα της βρέθηκε κάτω από τις γραμμές ενός τρένου, χωρίς αποσκευές. Η περαιτέρω έρευνα αποκαλύπτει πως το επίθετο της δεν είναι Κέλι, πως είχε πει ψέματα για την παιδική της ηλικία, εργαζόταν μονάχα τρεις μέρες τη βδομάδα, και όχι πέντε, στην εφημερίδα για Ιρλανδούς μετανάστες. Ο Ρεντ, ακολουθώντας συγκεκριμένα ίχνη που άφησε πίσω της, ανακαλύπτει πού πήγαινε όταν έλειπε, την παιδική της ηλικία και τους λόγους για τους οποίους ποτέ δεν τον είχε πραγματικά εμπιστευτεί.
Αυτό που εντυπωσιάζει τον ίδιο αλλά και τους αναγνώστες είναι πως ενώ εκείνος ως ταχυδακτυλουργός είναι ειδικός στην τέχνη της εξαφάνισης, συνδέεται με μια γυναίκα που αποδεικνύεται σαφώς ανώτερή του στο να κρύβει επιμελώς το παρελθόν της, να σβήνει τα ίχνη της και να δημιουργεί ψευδαισθήσεις.
Η αφήγηση του Μπέντφορντ είναι σε σημεία συναρπαστική και με γρήγορους ρυθμούς σκιαγραφεί τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως έναν ταχυδακτυλουργό που συμπαραστέκεται στον Ρεντ, μια γυναίκα που έτυχε να βρίσκεται στο ίδιο βαγόνι με τη Ρόζα καθώς και την ίδια τη Ρόζα.
Ο λόγος της εξαφάνισης της Ρόζας είναι σημαντικός για τον Ρεντ, καθώς και όλες οι λεπτομέρειες που προηγήθηκαν και εξετάζει συνεχώς τη σημασία τους, συγκρίνοντάς τες με τα δικά του ταχυδακτυλουργικά, όπως με το «Κορίτσι Ζιγκ Ζαγκ» ή με τη «Ζωντανή κούκλα», όπου με ένα φιλί ζωντανεύει ένα άγαλμα κι έτσι δημιουργείται η αόριστη αίσθηση στους αναγνώστες πως η Ρόζα πρόκειται να αναστηθεί.
Ο Ρεντ ποτέ δεν αποκαλύπτει τους τρόπους που εκτελεί τα ταχυδακτυλουργικά του, τα οποία βασίζονται κυρίως στη συνεργασία του με το κοινό, σε μια «συλλογική αναστολή της δυσπιστίας», και υποστηρίζει πως ιδανικό κοινό είναι αυτό που αποτελείται από μαθηματικούς, φιλοσόφους και επιστήμονες: «Οσο πιο ευφυής είναι ο θεατής τόσο περισσότερο λειτουργεί με τη λογική του -και τόσο ευκολότερα θα παραπλανηθεί». Η ευφυΐα είναι εμπόδιο για την αποκάλυψη του τρικ, γιατί όταν το παράλογο κάνει την εμφάνισή του, ο θεατής σαστίζει. Οταν αυτός λειτουργεί με τη λογική, με την παραδοχή της ύπαρξης ενός συνδετικού κρίκου ανάμεσα σε κάθε φαινομενική αιτία και στο αποτέλεσμα που ακολουθεί, είναι ευκολότερο να τα χάσει τη στιγμή που το ταχυδακτυλουργικό φτάνει στην κορύφωσή του, γιατί η ταχυδακτυλουργία βασίζεται στην ανατροπή αυτών των δεδομένων. Καθώς όμως αφαιρεί μία μία τις επιστρώσεις των ψευδαισθήσεων με τις οποίες έζησε για έναν ολόκληρο χρόνο, ανακαλύπτει πως η αλήθεια της σχέσης του μοιάζει με ένα από τα ταχυδακτυλουργικά του τρικ. «Κάνεις το αληθινό να φαίνεται ψεύτικο και το ψεύτικο αληθινό... Χαράζεις τα όρια μεταξύ αυτού που φαίνεται ότι συμβαίνει και αυτού που συμβαίνει στην πραγματικότητα».
Το ενδιαφέρον του μυθιστορήματος δυστυχώς μειώνεται στο δεύτερο μέρος, ειδικότερα στα κεφάλαια που εξελίσσονται στο Αμστερνταμ, όπου και βρίσκεται για να ερευνήσει το παρελθόν της αγαπημένης του. Η χωρίς λόγο επέκταση των περιγραφών και τα πρωτοπρόσωπα εξομολογητικά κεφάλαια της Ρόζας που παρεισφρέουν στην αφήγηση, αποδυναμώνουν την κατά τα υπόλοιπα εντυπωσιακή πλοκή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/11/2001
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
