Ο άνθρωπος αλλάζει τον άνθρωπο

Ο άνθρωπος μπορεί τώρ να αλλάξει τον ίδιο τον άνθρωπο. Μπορεί ν΄αλλάξει τα όργανα του πλησίον του και να τον κάνει να ζήσει με το νεφρό, με τον νωτιαίο μυελό, ακόμα ίσως και με την καρδιά ενός άλλου. Ξέρει τις βιολογικές βάσεις της συμπεριφοράς. Κι ακόμα μπορεί με δυνατές χημικές επεμβάσεις, να αλλάξει τη συμπεριφορά, να αλλάξει το νευρικό σύστημα. Μπορεί να ρυθμίζει την αναπαραγωγή του, με συνέπεια τούτο το εκπληκτικό αποτέλεσμα: σε ένα πολύ κοντινό μέλλον, ο έρωτας και η λειτουργία της αναπαραγωγής να έχουν διαχωριστεί. Σε μερικά χρόνια οι σημερινές αντεγκλήσεις γύρω από την έκτρωση θα φαίνονται γελοίες και ξεπερασμένες. Θα αργήσουμε πολύ ακόμα να κατασκευάζουμε κατά βούληση Μότσαρτ και Χίτλερ, ή πρωταθλητές στο άλμα εις ύψος ή επί κοντώ, σύντομα όμως θα μπορούε να αλλάζουμε το γενετικό πρόγραμμα, να διορθώνουμε τα λάθη του, να το συμπληρώνουμε.

Αυτή η τριπλή δύναμη ελέγχου, ελέγχου της αναπαραγωγής, ελέγχου του νευρικού συστήματος, ελέγχου του γενετικού προγράμματος, προκαλεί την ελπίδα αλλά ταυτόχρονα και την ανησυχία. Στις καινούργιες δυνατότητες της επιστήμης, επιβάλλονται καινούργια καθήκοντα στον άνθρωπο. Πώς να προσανατολίσουμε αυτές τις δυνατότητες; Πώς να ορίσουμε αυτά τα καθήκοντα; Μήπως θα πρέπει να σταματήσουμε τις έρευνες των βιολόγων; Μήπως πρέπει να σκοτώσουμε τους γιατρούς; Δε θα 'ταν κάπως καλύτερα να δοκιμάσουμε να προσδιορίσουμε τους κανόνες για μια αποτελεσματική ιατρική η οποία θα εφαρμόζει τις ανακαλύψεις των βιολόγων μένοντας ακόμα και στον 21ο αιώνα, ανθρώπινη και προσαρμοσμένη στο κάθε πρόσωπο χωριστά;