Τα χρόνια που με σφράγισαν

Είναι περίεργο πώς ξεκλειδώνει η μνήμη και αρχίζεις να θυμάσαι. Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι θα ξύπναγαν τόσες αναμνήσεις, που ήταν καλά κρυμμένες για πολλά χρόνια στα βάθη της ψυχής μου. Πρόσωπα, ονόματα, γεγονότα, πόλεις,δρόμοι, αξιοθέατα. Όσο με πήγε μακριά η μνήμη μου, τα κατέγραψα. Το μόνο που δεν μπόρεσα να μεταφέρω σήμερα είναι τα συναισθήματα.

Η μνήμη πεισματικά μου αρνείται να νιώσω έστω και λίγη από τη γλύκα ή την πίκρα των συναισθημάτων μου, τότε.

(από την Εισαγωγή της έκδοσης)

Καλημέρα Ιταλία είπα, όταν έφθασα …

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, είπα, όταν έφευγα…

Η ανάγκη να γράψω αυτό το βιβλίο ξεκίνησε από μια αόριστη υπόσχεση που είχα δώσει όταν φοιτούσα εκεί, σε μένα και τους φίλους μου Έλληνες και Ιταλούς… Κάποτε θα γράψω για όλα όσα ζούμε εδώ στην Ιταλία είχα πει…

Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και αυτό έγινε!

Δύο χρόνια δούλεψα γράφοντας και σβήνοντας, μαζεύοντας πληροφορίες προσπαθώντας να θυμηθώ και να καταλάβω παράλληλα, τα όσα ζούσαμε στην Ιταλία την δεκαετία του 1970, των μολυβένιων χρόνων όπως τα αποκάλεσαν αργότερα.

Είδα και άκουσα πολλά, έμαθα άλλα τόσα και σιγά-σιγά άρχισα να διαμορφώνω άποψη. Πολλά πράγματα τα συνειδητοποίησα πολύ αργότερα και μέσα από το γράψιμο τα αποσαφήνισα. Άλλα τα έμαθα από φίλους που σπουδάσαμε μαζί ή από Ιταλούς που ζουν στην Ελλάδα. Βεβαίως η μηχανή αναζήτησης του google ήταν πολύτιμη, τα περιοδικά και οι εφημερίδες της εποχής εκείνης μου έδωσαν πολλές πληροφορίες που έπρεπε να διασταυρώνω, καθώς και από βιβλία άλλων Ελλήνων φοιτητών που προηγήθηκαν. Προσπάθησα να μπω στο πνεύμα εκείνης της εποχής, βλέποντας Ιταλικές ταινίες, διαβάζοντας Ιταλικά, ακούγοντας Ιταλικά τραγούδια. Νομίζω ότι ως ένα σημείο κατάφερα να γυρίσω τον λίγο τον χρόνο πίσω μέσα στην μνήμη μου, να νιώσω συγκίνηση αλλά κυρίως να απολαύσω αυτό το ταξίδι!

Γ. Μ.