Για μια εγκόσμια ηθική

Πυρήνας της εγκόσμιας ηθικής θα είναι η διαπίστωση ότι κάθε ανθρώπινο ον, κάθε συγκεκριμένο άτομο, είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο βιολογικό, πολιτισμικό και ηθικό ον. Είναι μοναδικό πρόσωπο. Πρέπει, κατά συνέπεια, να έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τις κοινωνικά δυνάμει δυνατότητές του, εδώ, πάνω στη Γη, στον τόπο όπου είδε το φως και όπου θα τελευτήσει τη βραχεία, βιολογική-κοσμική του υπόσταση. Συμπέρασμα: Κάθε ανθρώπινη ζωή είναι απόλυτη αξία.
Απέναντι στο γεγονός του εφήμερου της προσωπικής μας ύπαρξης, άρα της μοναδικότητας και της απόλυτης αξίας της, αναζητούμε το πώς η ατομική ζωή από δυνάμει αξία θα γίνει ενεργεία αξία. Η μόνη λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί σε μία εναρμονισμένη και πλούσια κοινωνική ζωή, που θα συνιστά τη βάση της πληρότητας του κάθε ξεχωριστού ατόμου.
Στη σημερινή λοιπόν πραγματικότητα, βάση της προσωπικής ευδαιμονίας μπορεί να είναι ο μαχόμενος ανθρωπισμός (μαχόμενος, σ' αντίθεση με τον θεωρησιακό). Η πληρότητα της ζωής σήμερα μπορεί να πραγματωθεί μόνο με τη συνειδητή συμμετοχή στην πράξη για το ξεπέρασμα της ταξικής δουλείας και των αλλοτριώσεων που αυτή συνεπάγεται.
Και, παρόλη την υπέρβαση της πρόσκαιρης ατομικότητας μέσα στο κοινωνικό έργο, το δράμα του θανάτου θα ανασύρει πάντα στο πεδίο της συνείδησης τα οριακά ερωτήματα για τη ζωή, αν όχι τον φόβο και την απελπισία. Μια ζωή δημιουργική και πλήρης βοηθά στη νηφάλια αντιμετώπιση του τέλους.
Τα σύντομα κείμενα του βιβλίου δεν φιλοδοξούν να καλύψουν το ζήτημα ή τις περιοχές του ζητήματος της φιλοσοφίας του ανθρώπου. Σκοπός μου είναι να τονίσω τη θετική ανάγκη μιας ενδοκοσμικής ηθικής, ως μια θεωρητικό-πολιτική και πρακτική αγωνιστική θεώρηση, που να δίνει απαντήσεις και νόημα σε μεγάλα προβλήματα του είναι κι όχι να τα παρακάμψει με υπεκφυγές. Μια ακόμα υπενθύμιση ότι η φιλοσοφία έχει τεράστια σημασία και ο άνθρωπος δεν μπορεί να πορευτεί χωρίς αυτήν.