Οι γυναίκες του Γκρέκο

Οι γυναίκες διαπερνούν όλο το έργο του Θεοτοκόπουλου. Ο καλλιτέχνης γοητευόταν αφάνταστα από τις μορφές τους και τις αντιμετώπιζε με απόλυτο σεβασμό και συμπάθεια. Ήθελε τις γυναίκες ίσες και ισάξιες με τους άνδρες, σε μια εποχή που κάποιοι ακόμη αμφέβαλαν αν η γυναίκα έχει ψυχή. Άσκησε με τους πίνακές του έμμεση κριτική στο κοινωνικό σύστημα της εποχής του, που είχε αποκλείσει τη γυναίκα από κάθε κοινωνική δραστηριότητα και ευθύνη και την είχε κλείσει στο σπίτι, αποκόπτοντάς την από τη μόρφωση και τα αγαθά της γνώσης σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Ο Γκρέκο προσπάθησε να παρέμβει με παιδαγωγικό τρόπο, προσφέροντας στις γυναίκες μόνο εικόνες-θετικά πρότυπα για τη σωστή διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, αφού το έργο του, όσο κανενός άλλου ζωγράφου της εποχής, είναι εντελώς απαλλαγμένο από κάθε αρνητικό πρότυπο.
Ο Θεοτοκόπουλος ήθελε τη γυναίκα μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη ύπαρξη και όχι, όπως την παρουσίασαν πολλοί καλλιτέχνες της ιταλικής Αναγέννησης, απλώς ένα ωραίο πλάσμα με διακοσμητικό ρόλο. Τον ενδιεφέρε επίσης και τον έθελγε η γυναικεία ομορφιά και η προβολή της ιδανικής γυναίκας, την οποία συνέλαβε με τη δική του φιλοσοφική προσέγγιση. Ο ιδανικός αυτός τύπος για τον Γκρέκο διαμορφώθηκε βαθμιαία, μέσα από μια μακρά εξελικτική πορεία.
Είναι φανερό ότι ο Θεοτοκόπουλος αναζητούσε το κάλλος σε συνδυασμό με το πάθος και την αρετή, και αυτόν τον τύπο γυναίκας τον ενδιέφερε να απεικονίσει, προβάλλοντάς τον ταυτόχρονα ως ιδανικό.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου