Επεισόδιο

Από τους λίγους ποιητές που δοκιμάζονται και δοκιμάζουν την απαιτητική αφηγηματική φόρμα, που τόσο την κατέκρινε ο Εντγκαρ Αλαν Πόε. Τα τελευταία γεγονότα στη γειτονική πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία γίνονται το σημείον εκκινήσεως για να ξετυλιχθεί το νήμα που σαν δίχτυ απλώνει δημιουργίας, το οποίο αλιεύει σύμπαντα τον κόσμο των κινητών και των ακινήτων, των έμψυχων και των άψυχων, ρίγος ερωτικό διαπερνάει τη ραχοκοκαλιά, γιατί η ζωή επιμένει στην καταστροφή να αντιστέκεται, που δεν είναι υπόθεση μόνον βαλκανική, αλλά όλης της οικουμένης. Το αίμα δεν έχει πατρίδα ούτε η προσφυγιά, δεν έχει χρώμα και φυλή η εξορία, εξόριστος και «ξένος σε ξένο τόπο τι να πω και τι να κρύψω». Η έξοδος του ποιήματος προς το σκοτάδι των Βαλκανίων καταφάσκει: «Μίλα ή σβήσε μόνος σου· να λείπουν θαύματα και μαγείες και κόλπα!/ Φύγε από το δρόμο μου· Τραβήξου! Μπορώ να τρεκλίσω το δικό μου σκοτάδι».



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/07/2002