Σαίξπηρ (άδετο)

Ο κορυφαίος Άγγλος κριτικός λογοτεχνίας φωτίζει καθένα από τα έργα του Σαίξπηρ χωριστά αναδεικνύοντας τον βάρδο ως κεντρικό δραματουργό και συγγραφέα του Δυτικού Πολιτισμού, δημιουργό της ανθρώπινης φύσης όπως τη γνωρίζουμε σήμερα:
Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες πριν από τον Σαίξπηρ παραμένουν σχετικά αμετάβλητοι. Γυναίκες κι άντρες μεγαλώνουν, γερνούν και πεθαίνουν, χωρίς όμως ν' αλλάζουν, κυρίως διότι έχει διαφοροποιηθεί η σχέση τους προς το θεό ή τους θεούς, κι όχι προς τον εαυτό τους. Στον Σαίξπηρ οι χαρακτήρες δεν αποκαλύπτονται απλώς, παρά ξετυλίγονται, επειδή ανακαλύπτουν εκ νέου τον εαυτό τους. Ενίοτε αυτό συμβαίνει γιατί φαίνεται σα να «κρυφακούν» τους εαυτούς τους να μιλάνε – είτε μονολογώντας, είτε συζητώντας μ' άλλους. Αυτός είν’ ο δρόμος για την αυθυπαρξία τους. […]
Όσο διαβάζουμε και μελετάμε τα σαιξπηρικά έργα, τόσο συνειδητοποιούμε πως πρέπει να στεκόμαστε απέναντί τους με δέος. […]
Το παρόν βιβλίο, παράλληλα με την ευχή να φανεί διδαχή γι’ άλλους, είναι μια κατάθεση προσωπική, η έκφραση ενός πάθους μακροχρόνιου, και το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης ζωής αφοσιωμένης στην ανάγνωση, τη διδασκαλία […]»
(από τον πρόλογο του Χ. Μπλουμ).
-----

Μπορείς να εφαρμόσεις οποιοδήποτε ερμηνευτικό κλειδί στον Σαίξπηρ, και θα δεις ότι τα έργα θα φωτίσουν την ερμηνεία σου – όχι το αντίστροφο.
Μολονότι οι επαγγελματίες μνησίκακοι επιμενουν πως η αισθητική στάση συνιστά από μόνη της άλλη μιάν «ιδεολογία», εγώ διαφωνώ, ασχολούμενος στο παρόν βιβλίο αποκλειστικά με το αισθητικό μέρος του Σαίξπηρ…

Ο Χάρολντ Μπλουμ, διεισδυτικός και κριτικός, χαρίζει στο αναγνωστικό κοινό του δραματουργού λεπτομερείς αναλύσεις όλων των σαιξπηρικών έργων, συνθέτοντας ένα βιβλίο-σταθμό για τη μελέτη του αγγλικού και του παγκόσμιου Θεάτρου, μα και της Λογοτεχνίας εν γένει.

Άπειρες αντιρρήσεις και συζητήσεις σηκώνουν οι απόψεις και τα συμπεράσματά του, ωστόσο έτσι είναι ο γόνιμος διάλογος, καθώς μας τον έμαθε η αρχαία ελληνική επαγωγική Σκέψη. Η κλασσική όσο και πολυπρισματική Οπτική του Αμερικανού κριτικού, διαποτισμένη από νιτσεϊκούς τόνους και πνεύμα, αλλά και από την πλούσια παράδοση του νεώτερου αγγλικού ιδεαλισμού, μας οδηγεί βήμα-βήμα, μες απ’ τους Άμλετ, τους Ιάγους και τους Φάλσταφ, τις Κλεοπάτρες, τις Ρόζαλιντ και τις Ιουλιέττες, μες απ’ Όνειρα θερινής νυκτός και Τρικυμίες, Ερρίκους και Ριχάρδους, στους θαυμαστούς κόσμους του Σαίξπηρ, αναζητώντας την πεμπτουσία της δημιουργίας του.

Περιεχόμενα

Βιβλιογραφία-Συντομογραφίες
Εκδοτικά
Εισαγωγή του επιμελητή
Ευχαριστίες
Χρονολόγιο
Στον αναγνώστη
Η οικουμενικότητα του Σαίξπηρ

I. ΟΙ ΠΡΩΙΜΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ
1. Η κωμωδία των παρεξηγήσεων
2. Το ημέρωμα της στρίγγλας
3. Οι δύο άρχοντες της Βερόνας
II. ΤΑ ΠΡΩΙΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ
4. Ερρίκος Στ΄
5. Βασιλιάς Ιωάννης
6. Ριχάρδος Γ΄
ΙΙΙ. ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ
7. Τίτος Ανδρόνικος
8. Ρωμαίος και Ιουλιέττα
9. Ιούλιος Καίσαρ
IV. ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ
10. Αγάπης αγώνας άγονος
11. Όνειρο θερινής νυκτός
12. Ο σέμπρος της Βενετίας
13. Πολύ κακό για το τίποτα
14. Όπως αγαπάτε
15. Δωδεκάτη νύχτα
V. ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ
16. Ριχάρδος Β΄
17. Ερρίκος Δ΄
18. Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ
19. Ερρίκος Ε΄
VI. ΤΑ «ΑΚΑΤΑΤΑΧΤΑ» ΕΡΓΑ
20. Τρωίλος και Χρυσηίδα
21. Τέλος καλό, όλα καλά
22. Με το ίδιο μέτρο
VII. ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ
23. Άμλετ
24. Οθέλλος
25. Βασιλιάς Ληρ
26. Μακμπέθ
27. Αντώνιος και Κλεοπάτρα
VIII. ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
28. Κοριολανός
29. Τίμων ο Αθηναίος
10 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
IX. ΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΡΟΜΑΝΤΖΑ
30. Περικλής
31. Κυμβελίνος
32. Το χειμωνιάτικο παραμύθι
33. Η τρικυμία
34. Ερρίκος Η΄
35. Οι δύο συγγενείς άρχοντες

Κατακλείδα: Η σαιξπηρική συμβολή
Υστερόγραφο: Περί αυθυπαρξίας-αυτοτέλειας