Ύμνος στην ομορφιά

Επειδή πρόκειται για μεταφράσεις, πρέπει να πούμε λίγα λόγια για τον ξένο ποιητή. Το σωστότερο θάτανε νάχουμε μπροστά μας ολάκερη την εκτεταμένη αναλυτική βιογραφία του ποιητή που βάζει σαν πρόλογο στα «Άνθη του Κακού» ο θαυμαστής και μεγάλος φίλος του Baudelaire, ο Theophile Gautier. Εμείς, για διάφορους λόγους, περιοριζόμαστε ν' αναφέρουμε παρακάτω, μόνο μερικά χαρακτηριστικά σημεία της.
Ο Κάρολος Μπωντλαίρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 9 του Απρίλη του 1821 [...]
Ο Μπωντλαίρ έζησε πάντα μοναχός. Πλησίαζε τους ανθρώπους, λάτρευε τις γυναίκες αλλά έπαιρνε από αυτούς ό,τι του χρειαζόταν κι αποσυρόταν πάλι στον ιδεατό πύργο του, ποτέ ικανοποιημένος, «... όπου πεθαίνει όπως εγώ μέσα στη μοναξιά του» λέει σε κάποιο του ποίημα.
Ανικανοποίητος από την απαίτηση του εκλεκτού, από την προσμονή του αισθητικού, από την αχόρταγη δίψα του αισθησιακού και γυρεύοντας να πραΰνει τις λογής-λογής λαχτάρες του, ο Μπωντλαίρ σκάβει σοφά κ' αισθησιακά το σώμα, την ψυχή, το πνεύμα, τη ζωή του ανθρώπου κ' έτσι μας δίνει τους εκλεκτούς και χυμώδεις στίχους του.
«... Είτανε φύση λεπταίσθητη -λέγει ο Γκωτιέ- πολυσύνθετη, αναλυτική, είτανε παράδοξος και φιλοσοφημένος.»
«... Η αισθητική της τέχνης του πολύ τον απασχολούσε και είχε άφθονα συστήματα που τα δοκίμαζε.»
«... Τα πάντα είχανε γι' αυτόν ενδιαφέρον.» «Ο ποιητής, λέει ακόμα ο Γκωτιέ, είναι ένας ήλιος που μπορεί να εισχωρεί σε όλα μοναχός του. Μπαίνει στο νοσοκομείο όπως μέσα στο παλάτι, μέσα στην τρώγλη όπως μέσα στην εκκλησία, πάντα αγνός, πάντα λαμπρός, πάντα θείος αφήνοντας με αδιαφορία το χρυσάφι του απάνω στο ψοφίμι όπως απάνω στο τριαντάφυλλο.»
Στα ποιήματά του αποφεύγει τη ρητορεία, το πάθος της ακριβολογημένης αλήθειας. Από το ταλέντο του, το νευρώδικο, το πυρετικό, το εκρηκτικό δεν λείπει και η γαληνιαία εκδήλωση για να την διαδεχτεί η φρίκη του απροσδόκητου. [...]
Μπροστά στα τολμηρά ποιήματα του Μπωντλαίρ που σκόρπια τότε δημοσιεύονταν, ο αναγνώστης έμενε κατάπληκτος γιατί είτανε πολύ διαφορετικά απ' όσα ήξερε. Κι όταν με χίλια βάσανα [...] κατάφερε βοηθημένος από Εκδοτικόν Οίκο να παρουσιάσει σε τόμο τα ποιήματά του, πολύς κόσμος αναστατώθηκε γιατί τα ποιήματα αυτά θεωρήθηκαν ανήθικα. Τότε ανακατεύτηκε η Δικαιοσύνη, έγινε η δίκη και αποφασίστηκε ν' αφαιρεθούν από τη συλλογή κάμποσα καταδικασμένα κομμάτια τα πλέον γι' αυτούς ανήθικα και επικίνδυνα..[...]
Το έργο του λιγοστό αλλά ανέκφραστα ωραίο, πρωτότυπο και ουσιαστικό, αγαπήθηκε, λατρεύτηκε όχι μονάχα από τους Γάλλους μα κι απ' όλους τους πνευματικούς ανθρώπους όλου του κόσμου.