Το ημερολόγιο μιας χήρας

Κυρίες και κύριοι,
Απόψε θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε ένα πρωτοφανές έργο, που θα σας συναρπάσει κυριολεκτικώς. Και ο λόγος είναι απλούστατος. Το έργον στερείται υποθέσεως.
Οδηγηθήκαμε σ’ αυτή τη λύση, επειδή όλα τα έργα που πέρσι απέτυχαν, είχαν και παραείχαν υπόθεση και κατόπιν σοβαράς μελέτης σκεφθήκαμε ότι ίσως αυτός να ήταν ο βασικός λόγος της αποτυχίας των. Συνεπώς, αν ανεβάζαμε ένα θεατρικό είδος χωρίς πλοκή, θα βγάζαμε εμείς ανέτως την θεατρικήν σεζόν.
Τώρα ασφαλώς θα αναρωτηθείτε:
Καλά, και δώσαμε τα ωραία μας λεφτά για να δούμε ένα έργο χωρίς υπόθεση;
Εις αυτό τι να σας πω; Αν δοκιμάσετε να σηκωθείτε να φύγετε, σας προειδοποιώ ότι οι πόρτες είναι κλειστές. Οι ταξιθέτες έχουν λάβει αυστηρές εντολές να μην τις ανοίξουν, παρά μόνον σε περίπτωση σοβαρής πυρκαγιάς, σεισμού, ή αν το θέατρον αρχίσει να γέρνει επικινδύνως. Αλλά αυτή η σκέψις που έκαναν μερικοί για τα λεφτά, ομολογώ ότι με πίκρανε. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι για να ευοδωθεί μια προσπάθεια χρειάζονται χρήματα και ενθουσιασμός. Εάν βάλετε εσείς τα χρήματα κι εμείς το κέφι μας, δεν αποκλείεται να βγει κάτι καλό. Χρήματα έχετε, ενθουσιασμός δεν μας λείπει, δεν βλέπω λοιπόν σε ποιο σημείο μπορεί να υπάρξει διαφωνία.
Μη νομίσετε όμως τώρα, ότι το έργο μας, επειδή δεν έχει υπόθεση γράφτηκε στο γόνατο. Πιστέψτε με, ότι μοχθήσαμε υπεράνθρωπα επί μήνες ζώντας με τον συνεχή τρόμο μήπως τυχόν αποκτήσει πλοκή και οι προσπάθειές μας δεν καρποφορήσουν. Ευτυχώς –θέλω να διαβεβαιώσω – ότι όλα πήγαν καλά, κι αν κάπου αντιληφθείτε κάποια υποτυπώδη υπόθεση, αυτό θα οφείλεται αποκλειστικά σε σατανική σύμπτωση.